Zagadnienia : Adiustacje Wn
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- Następna »
t. 61
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Określenie poco rall. zostało dodane przez Chopina najprawdopodobniej w ostatniej korekcie Wf (→Wa). Wskazuje na to jego brak w Wn1 (→Wn1a→Wn2). W późniejszych Wn dodano w tym miejscu samo rall., zapewne dla usprawiedliwienia a tempo w t. 62. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wn |
|||||||||
t. 64
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Próbę uzupełnienia oznaczeń nad 2. połową taktu można uznać za usprawiedliwoną w sytuacji, gdy jedyna autentyczna wskazówka – akcent długi – została przeoczona w Wf (→Wn,Wa). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |
|||||||||
t. 65-66
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Brak w A (→Wf→Wn1,Wa2) łuku przetrzymującego fis1 może być przeoczeniem Chopina. W AI takty te są oznaczone jako powtórzenie t. 4-5 (lub 12-13), w których fis1 jest przetrzymane. Powtórzenie początkowego fragmentu Etiudy zapisane jest w A z widocznie mniejszym skupieniem, a i korekta Wf była w tym fragmencie mniej dokładna (por. np. t. 67 i 69). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Błędy A |
|||||||||
t. 65
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Wf (→Wn1) ma jako 1. nutę dolnego głosu pr.r. a zamiast h. Ta oczywista pomyłka została poprawiona w WfS, a także w Wa i w późniejszych Wn (w Wn1a w uproszczony sposób – przez usunięcie linii dodanej bez przesunięcia główki nutowej). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Dopiski WfS |
|||||||||
t. 66
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Akcent w AI, w którym takt ten jest oznaczony jako powtórzenie t. 5 lub 13, przedstawia pierwotną wersję oznaczeń motywów w t. 2, 3, 5 i analog. W tekście głównym podajemy parę widełek dodanych wraz łukami w korekcie Wf2. Znaki te odpowiadają ostatniej koncepcji oznaczeń tych motywów, wprowadzonej w korekcie Wf1 w sześciu miejscach pierwszej części Etiudy. W Wn1a (→Wn2→Wn3→Wn4→Wn5) i Wa3 (→Wa4) również uzupełniono oznaczenia w tym takcie, kierując się analogią z t. 13; uwzględniono przy tym także akcent na ćwierćnucie e1. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- Następna »