Zagadnienia : Adiustacje Wn
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- Następna »
t. 38-40
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Dla ułatwienia odczytania chromatycznych postępów dodajemy szereg znaków ostrzegawczych i przypominających. Tylko część z nich znajduje się w źródłach, zdarza się też, że źródła mają inne tego typu znaki, naszym zdaniem niepotrzebne. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze |
|||||||||||||||||
t. 38
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Przed górną nutą na 7. szesnastce przywracający fis znajduje się tylko w Wn4 (→Wn5). Oznacza to brzmienie fis w AI i wymienionych Wn, a f w pozostałych źródłach. Nie ulega jednak wątpliwości, że brak jest niedopatrzeniem Chopina, związanym z poprawką na 2. szesnastce. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Błędy A |
|||||||||||||||||
t. 42-43
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Chopin pominął w A ostatni z łuków obejmujących kolejne pary szesnastek. Jest to niemal na pewno przeoczenie, toteż w tekście głównym proponujemy uzupełnienie łuku. W Wf (→Wn1) pominięto także poprzedni łuk, co uzupełniono w Wa2. Późniejsze Wn i Wa mają tu komplet łuków. AI, w którym wszystkie pary szesnastek przypisane są pr.r., ma jeden łuk nad całym pasażem. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn |
|||||||||||||||||
t. 43-46
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Wszystkie podane w tekście głównym kliniki znajdują się w A. W Wf (→Wn1) odtworzono tylko dwa znaki na początku t. 44. W Wa2 pominięto nawet te dwa, co poprawiono w Wa3 (→Wa4) dodając w tym miejscu kropki staccato (dodano też dowolnie łuki dla l.r. w t. 43 i 45). W późniejszych Wn dodano kliniki w t. 46, a w Wn5 pominięto te w t. 44. Zdaniem redakcji, Chopin mógł zaakceptować brak kliników nad akordami w t. 43 i 45 (nie mówiąc już o niedającej się całkiem wykluczyć możliwości ich usunięcia w korekcie), toteż w tekście głównym pozostawiamy ich uwzględnienie decyzji wykonawcy. Natomiast kliniki na początku t. 44 i 46, które jak się wydaje należy traktować łącznie, podajemy wprost w tekście głównym (por. znaki w t. 42, a także 48 i 50). Oznaczenia AI, mimo iż wpisane tylko w pierwszej parze taktów, wskazują na istotne elementy wykonania tych akordowych pochodów. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn |
|||||||||||||||||
t. 44-57
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
W wydaniach, gdy wiązanie łączyło dwie nuty, z których jedna występowała na końcu linii tekstu, a druga na początku następnej, nie stosowano przerwanych wiązań, lecz obie nuty opatrywano chorągiewkami (szesnastkowymi lub ósemkowymi). Dotyczy to w Wf (→Wa) t. 44-45, 47-48, 51-52 i 55-56, a w Wn t. 44-45, 47-48, 50-51, 53-54, 57-58 i – przejęte z Wf – 55-56. W mUltimate Chopin uwzględniamy te różnice tylko w przypadku ósemek w t. 55-56 i 57-58. Por. t. 58-60. kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Adiustacje Wn , Adiustacje Wf |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- Następna »