Artykulacja, akcenty, widełki
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 12
- Następna »
t. 25
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Jest to najdłuższy z trzech niewątpliwych akcentów długich zapisanych w A w t. 21, 25 i 27. W Wf (→Wn1,Wa) odtworzono go jako widełki długości trzech szesnastek. W późniejszych Wn znak rozciągnięto na całą długość wiązania szesnastkowego (tego rodzaju dopasowywanie łuków i widełek do regularnych ugrupowań rytmicznych było charakterystyczną manierą sztycharzy niemieckich, zarówno Kistnera, jak i Breitkopfa i Härtla). Por. t. 27. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
||||||
t. 27
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn |
||||||
t. 27
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Akcent długi w A (→Wf→Wa2→Wa3) odtworzono w Wn1 (→Wn1a) jako widełki na wzór t. 25. Jednolitość utrzymano w następnych Wn, wydłużając znak jeszcze bardziej, na cztery szesnastki. Tę dowolną wersję powtórzono też w Wa4. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |
||||||
t. 27
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Patrząc na t. 29, można się zastanawiać, czy dodane w korekcie Wf (→Wn,Wa) widełki nie zostały omyłkowo odwrócone, co niejednokrotnie się zdarzało w utworach Chopina (por. np. Etiudę c nr 12, t. 53). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Odwrócenie znaku |
||||||
t. 28
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Nad 4. szesnastką w A nie ma kropki staccato. Jest to tak oczywiste przeoczenie, że jej obecność w Wf (→Wn,Wa) może być nawet efektem nieuwagi sztycharza. Świadomego działania sztycharza lub korekty Chopina też jednak nie można wykluczyć. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Autentyczne korekty Wf , Niedokładności A |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 12
- Następna »