Zagadnienia : Błędy Wf
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- Następna »
t. 32
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Sekunda cis1-dis1 na 5. szesnastce taktu jest niemal na pewno błędem Wf1, poprawionym w Wf2. Zmianę na h-cis1 wprowadzono także w Wn i Wa, być może na podstawie analogii z t. 36. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||||||||
t. 34-35
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Pominięcie w Wf (→Wn) widocznej w A pary krótkich widełek w t. 34 jest najprawdopodobniej błędem. W Wa w obu taktach dodano dowolnie akcenty długie (diminuenda?) wzorowane na t. 30-31. W tekście głównym podajemy znaki A w t. 34 wraz z propozycją uzupełnienia ich przez analogię w t. 35 (w t. 30-31 Chopin oznaczył oba takty). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf |
|||||||||||||||||
t. 39
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf |
|||||||||||||||||
t. 42-45
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
W tekście głównym podajemy niebudzącą wątpliwości pedalizację A. W Wf (→Wn1→Wn1a) oznaczenia te odtworzono bardzo niedokładnie – pominięto , a znak w t. 44 umieszczono w złym miejscu (w Wa2 znaków nie ma w ogóle). Adiustatorzy późniejszych Wn i Wa poprawiali i uzupełniali te zapisy według swojego uznania, w większości przypadków osiągając zresztą rezultat bardzo bliski notacji Chopinowskiej. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |
|||||||||||||||||
t. 43-46
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Wszystkie podane w tekście głównym kliniki znajdują się w A. W Wf (→Wn1) odtworzono tylko dwa znaki na początku t. 44. W Wa2 pominięto nawet te dwa, co poprawiono w Wa3 (→Wa4) dodając w tym miejscu kropki staccato (dodano też dowolnie łuki dla l.r. w t. 43 i 45). W późniejszych Wn dodano kliniki w t. 46, a w Wn5 pominięto te w t. 44. Zdaniem redakcji, Chopin mógł zaakceptować brak kliników nad akordami w t. 43 i 45 (nie mówiąc już o niedającej się całkiem wykluczyć możliwości ich usunięcia w korekcie), toteż w tekście głównym pozostawiamy ich uwzględnienie decyzji wykonawcy. Natomiast kliniki na początku t. 44 i 46, które jak się wydaje należy traktować łącznie, podajemy wprost w tekście głównym (por. znaki w t. 42, a także 48 i 50). Oznaczenia AI, mimo iż wpisane tylko w pierwszej parze taktów, wskazują na istotne elementy wykonania tych akordowych pochodów. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- Następna »