Artykulacja, akcenty, widełki
t. 38
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
Wyraźny akcent długi w A został pominięty w Wf (→Wn). Nie jest jasne, w jaki sposób znalazł się w Wa, gdyż odgadnięcie takiego szczegółu przez adiustatora wydaje się wyjątkowo szczęśliwym zbiegiem okoliczności. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wf |
|||||
t. 40
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
Niezbyt jasny znak A uważamy za akcent długi. Nietypowa notacja wynika prawdopodobnie z braku miejsca spowodowanego poprawkami linijkę wyżej. Mogło to być też przyczyną pominięcia znaku w wydaniach. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf |
|||||
t. 41
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
W wydaniach pominięto zapisaną przez Chopina w A kropkę staccato. Jest to zapewne skutek przeoczenia sztycharza Wf. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf |
|||||
t. 43
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
Kropkę staccato podajemy na podstawie znaku w analogicznym t. 3. Chopin, zapisując powrót pierwszej części Etiudy, nie dopilnował wszystkich szczegółów notacji. Znak dodano już w Wa. Por. t. 45. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |
|||||
t. 45
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
Proponujemy oznaczenie nuty basowej klinikiem na wzór akordu pr.r. Potrzeba jednolitej artykulacji nie ulega w tym kontekście wątpliwości. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |