Zagadnienia : Akcenty długie
t. 37
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
Nie całkiem jasny znak A – widełki (?), akcent (?) – odtworzono w Wf w sposób, który również daje różne możliwości interpretacji. Znalazło to odbicie w różnym umiejscowieniu znaku w Wn1 i Wa. W późniejszych Wn zakres dopasowano graficznie do struktury metrycznej. W tekście głównym podajemy akcent długi jako, zdaniem redakcji, najbardziej prawdopodobną interpretację znaku A. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa |
||||||||||||||||
t. 38
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
Wyraźny akcent długi w A został pominięty w Wf (→Wn). Nie jest jasne, w jaki sposób znalazł się w Wa, gdyż odgadnięcie takiego szczegółu przez adiustatora wydaje się wyjątkowo szczęśliwym zbiegiem okoliczności. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wf |
||||||||||||||||
t. 40
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
Niezbyt jasny znak A uważamy za akcent długi. Nietypowa notacja wynika prawdopodobnie z braku miejsca spowodowanego poprawkami linijkę wyżej. Mogło to być też przyczyną pominięcia znaku w wydaniach. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf |
||||||||||||||||
t. 41-44
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
Notacja akcentów w większości źródeł nie jest dokładna. W A w t. 43-44 Chopin ograniczył się do ogólnej sugestii akcentowania, w Wf (→Wn,Wa) znaki częściowo uzupełniono (tylko w t. 43). Zwraca też uwagę różnica w t. 41-42 – w Wf (→Wn) pominięto akcent na 2. miarę t. 41 (uzupełniony w Wa3), ale dodano znak nad ostatnią grupą t. 42. Wszystkie przypadki pominięcia znaku są zapewne wynikiem nieuwagi. W tekście głównym uwzględniamy wszystkie akcenty w t. 41-43 i sugerujemy uzupełnienie znaków w t. 44. Tak uzupełniony tekst ma Wa4. Osobny problem stanowi rodzaj akcentów, jakie Chopin miał w tych taktach na myśli pisząc A. Za bardziej naturalne w tym kontekście redakcja uważa akcenty krótkie i tak też to zrozumiano w Wf (→Wn,Wa). Ze względu jednak na istniejące wątpliwości, jako możliwe odczytanie A i alternatywną wersję tekstu głównego proponujemy także akcenty długie. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie , Autentyczne korekty Wf |
||||||||||||||||
t. 62
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
Znak wpisany w A pod pierwszym akordem ma postać typowego akcentu długiego. Mimo to w tekście głównym proponujemy widełki na wzór autentycznych znaków w t. 12 i 52. W Wf (→Wn,Wa) znak pominięto. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf |