mUltimate Chopin

op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 7

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

 gis2 w KLI, Ao, Wn2 (→Wn3) i Wa4

!!!   miniat: 3. miara, tylko górna 5-linia.     Tu=TGTU

Bez  w Wf (→Wn1, →Wa2→Wa3) i Wn4 (→Wn5)

!!!   pusta klisza
..

Brak  podwyższającego g2 na gis2 w 10. szesnastce jest zapewne błędem Wf (→Wn1, →Wa2→Wa3). Warto przy tym zauważyć, że odczytane dosłownie, Wfkor ma tu gis2, gdyż obowiązuje jeszcze  sprzed 2. szesnastki taktu (patrz wcześniejsza uwaga). Podobnie, mimo braku , gis2 występuje w Wn1 i Wn4 (→Wn5). Prawidłowo zanotowane zestawienie akordu e-moll na 2. mierze taktu i gis2 w omawianym miejscu pojawia się tylko w Ao.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf

t. 7

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

..

Na 3. mierze taktu KLI ma błędnie A. Podobnie było prawdopodobnie także na początku taktu, gdzie jednak kopista zorientował się w pomyłce i poprawił błędną nutę.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy KLI

t. 8

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Akcent długi w Ao i Wfkor

!!!   TGTU

 i  w Wf (→Wn,Wa) 

!!!!     widełki na środku między 5-liniami (na miniaturze bliżej l.r.) wg Wf = od kaso f2 do kaso d2   + fz pod oktawą E-e (bez akcentu).
..

W tekście głównym, zgodnie z własnoręcznymi wpisami Chopina w Wfkor i Ao, podajemy znak akcentu długiego nad 2. ćwierćnutą l.r. W Wf (→Wn,Wa) nadano mu postać widełek  na 1. mierze taktu, co zupełnie zmieniło jego znaczenie. W kolejnej korekcie Chopin przywrócił podkreślenie oktawy E-e, tym razem dodając . Zdaniem redakcji była to interwencja ad hoc​, wymuszona błędnym odczytaniem zamierzonego przez Chopina znaku akcentu, który lepiej harmonizuje z całością oznaczeń dynamicznych Etiudy (porównanie Ao z wersją ostateczną wykazuje, iż przygotowując Etiudę do druku, Chopin dokonał starannej selekcji oznaczeń, m. in. wielokrotnie rezygnując ze znaków ; por. np. t. 4).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf

t. 8

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

..

W rękopisach nie ma ostrzegawczych kasowników przed pierwszymi dwiema szesnastkami górnego głosu. W Wf (→Wn,Wa) występuje znak przed e2, a w Wn i Wa4 dodano  także przed f2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze

t. 8

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

..

W KLI nie ma  przywracającego d2 w 5. szesnastce górnego głosu. Jest to z pewnością pomyłka.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy KLI