A - Autograf
| Data: | 1829 |
| Tytuł: | Sonate |
| Dedykacja: | Monsieur Joseph Elsner |
Autograf-czystopis, będący podstawą Wn1. Na ogół staranny, z dużą liczbą oznaczeń wykonawczych, nie jest jednak wolny od pomyłek, przeoczeń i innych niedokładności (przede wszystkim w notacji znaków chromatycznych i łukowaniu). Więcej informacji – patrz charakterystyka A w cz. I Sonaty.
Część znaków dynamicznych wpisana została prawdopodobnie już po ukończeniu całości tekstu nutowego (w ramach swoistej autokorekty), na co wskazują widoczne – niekiedy uderzające – różnice wielkości i grafiki poszczególnych znaków, a także zauważalne braki korelacji między nimi (np. w t. 102, 155 czy 179).
Zwracają uwagę:
- nieukształtowany jeszcze sposób pisania akcentów długich, różniących się wielkością i kształtem i umieszczanych często p o n u c i e akcentowanej – por. t. 108-109;
- częstsze niż zwykle użycie przenośnika oktawowego, niekiedy nawet nad nutami położonymi na dolnych liniach dodanych, co jest spowodowane zapisem bez odstępów między systemami – por. np. dwa dolne systemy na ;
- swobodne traktowanie przygodnych znaków chromatycznych, które często zdają się obowiązywać we wszystkich oktawach (np. w ). Za przykład może posłużyć notacja oktaw, które tylko wyjątkowo mają znaki chromatyczne przy obu nutach (np. t. czy );
- swobodne traktowanie łuków, których zakres lub obecność niejednokrotnie zdeterminowane są nie przez artykulację czy strukturę frazy lub motywu, lecz przez sytuację graficzną – Chopin po prostu omijał miejsca, w których wpisanie łuku było utrudnione lub niemożliwe, por. np. t. .
| Oryginał w: | Pierpont Morgan Library, Nowy Jork |
| Sygnatura: | C549.S698 |