Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Rytm
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


Rytm

t. 327-331

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Całe nuty w A

TGTU

Półnuty w Wn (→Wf,Wa,Ww)

EZnieU

..

W t. 327 i 331 zapis rytmu partii pr.r. jest w A niejasny – górna nuta sekundy na początku taktu nie ma żadnej laseczki. Może to oznaczać całą nutę lub być tylko jedną z licznych niedokładności zapisu A, w którym pozbawione laseczek główki nut w akordach są dość częstym zjawiskiem. W tym drugim wypadku zapis oznaczałby sekundę f1-g1 lub g1-a1 z laseczką w dół. W wydaniach nadano tym górnym nutom wartość półnuty i dodano im laseczki skierowane w górę. Analiza widocznych w A śladów poprawek prowadzi jednak do wniosku, że Chopin miał na myśli całe nuty, gdyż usunął (wyskrobał) skierowane w górę laseczki obu omawianych nut, a ponadto w t. 327 usunął nutę g1 w 2. połowie taktu i łuk łączący obie nuty tej wysokości, co nakazywało zatrzymanie pierwszego g1 do końca taktu.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 336

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Półnuta c w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek, ten takt, tylko dolna 5-linia.               Tu bez kliszy 

Półnuta z kropką w Wn (→Wf,Wa,Ww)

Kropka przedłużająca półnutę c

Półnuta i pauza proponowane przez redakcję

TGTU = pauza pod cis1

..

Wersja Wn (→Wf,Wa,Ww) to niefortunna próba uzupełnienia rytmu dolnego głosu pr.r. Zapis tego taktu w A jest z formalnego punktu widzenia niekompletny, gdyż 3. ćwierćnuta dolnego głosu pozostała niewypełniona, co jednak w pisowni Chopina nie jest niczym rzadkim – por. np. t. 355-357 – a niekiedy prowadziło do nieporozumień i błędów (por. np. Wariacje B op. 2, t. 16-32). W omawianym miejscu nic nie wskazuje, by Chopin chciał przedłużać półnutę c. Dla uniknięcia niejasności w tekście głównym dodajemy pauzę w tym miejscu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 362

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Bez G1 w źródłach

! miniat: wycinek, ten takt, tylko dolna 5-linia.            EZnieU = kreska taktowa trochę w prawo

Przednutka G1 propono­wana przez redakcję

TGTU = kreska taktowa + przednutka w nawiasie

..

Brak nuty G1 na początku taktu wydaje się być pomyłką Chopina, gdyż występuje ona w analo­gicznych figurach w t. 360 i 364. Można się tylko zastanawiać, czy nienapisana nuta miała być składnikiem oktawy jak w t. 360 czy przednutką jak w t. 364; argumenty stylistyczne nie dają podstaw do rozstrzygnięcia tej wątpliwości. Nieco bardziej prawdopodobna wydaje się jednak ta druga możliwość – w A odstęp przed 1. nutą t. 362 jest wyraźnie większy niż wynikałoby to z gęstości zapisu panującej w tej części strony, co może wskazywać na przeoczenie zaplano­wa­nego elementu, np. właśnie przednutki.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 383

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Łuk przetrzymujący c2 w A i Wa

! miniat: wycinek A, tylko dolna 5-linia, ta para akordów.                   TGTU

Łuk f2-es2 w Wn (→Wf,Ww)

EZnieU

..

W tekście głównym podajemy łuk wpisany w A, wyraźnie na wysokości c2. Przypisanie go w Wn (→Wf,Ww) do wewnętrznych nut akordów (f2-es2) to dowolność sztycharza Wn. Dowolną adiustacją jest zapewne także przeniesienie łuku na wysokość c2 w Wa – wydawca ten nie miał wszak dostępu do A, natomiast ingerował w notację łuków pomiędzy parami akordówi l.r. w tym miejscu, dodając łuki w następnym takcie, w którym Chopin ich nie wpisał.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 386

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Trzy głosy w A (→WnWf,Wa1,Ww)

! miniat: wycinek, 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.           TGTU = pauza ćwierćnutowa + laseczka d1 + chorągiewka na końcu

Dwa głosy w Wa2

EZnieU = wiązanie + laseczka d1 (krótsza)

..

W Wa2 trójgłosową notację A (→WnWf,Wa1,Ww) uproszczono do zapisu dwugłosowego. Wersja ta, niewątpliwie dowolna, w praktyce – przy uwzględnieniu szybkiego tempa, autentycznej akcentacji i naturalnej pedalizacji – nie odbiega brzmieniowo od zapisu Chopinowskiego.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa