mUltimate Chopin

(op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 314

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

..

W A nie ma  przed dolną nutą oktawy na 3. ćwierćnucie. Niedokładność poprawiono w Wn (→Wf,Wa,Ww).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 317

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

As-as w A i Wa

! miniat: wycinek, 2. połowa taktu, tylko dolna 5-linia.         Tu bez kliszy 

A-a w Wn (→Wf,Ww)

kaso A i a = TGTU
..

Wersja tego taktu widoczna w A jest poprawnie zapisana i najzupełniej logiczna od strony harmonicznej. Co więcej, odpowiada ona dokładnie (nie licząc innego układu akordu na początku taktu) wersji t. 108. Nie ma zatem powodu, by wzorem adiustatora Wn (→Wf,Ww) doszukiwać się w niej pomyłki Chopina, zwłaszcza że nie wchodzi tu w grę żaden typowy mechanizm Chopinowskich pomyłek – nie jest to ani przeoczenie odwołania alteracji, ani pominięcie znaku aktualnej tonacji.
Z drugiej strony, we wszystkich trzech pozostałych analogicznych parach taktów (t. 108-109, 116-117 i 321-322) ostatnia ósemka pierwszego taktu jest taka sama jak ostatnia ósemka 1. połowy drugiego taktu, co można uznać za argument za przeoczeniem kasowników. Inny argument bierze się z dość częstej niepewności Chopina, jesli chodzi o liczbę aktualnie obowiązujących znaków przykluczowych – np. właśnie w t. 317 widzimy  przed as, co może oznaczać, że Chopin chwilowo uważał nutę bez  na tej wysokości za a (inne podobne sytuacje – patrz np. t. 185, 283 czy 297). W odczuciu redakcji, druga grupa argumentów ma nieco większą moc, toteż w tekście głównym podajemy wersję z oktawą A-a, traktując As-as jako równorzędny wariant.
Zgodność tekstu A i Wa wydaje się przypadkowa – Wa1 wyróżnia się liczbą przeoczeń i błędów, z których nie wszystkie skorygowano w Wa2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Błędy A

t. 317-318

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

 w A (odczyt dosłowny→Wn→Wf,Wa,Ww)

! miniat: wycinek, 2. połowa 317 i cały 318, tylko górna 5-linia.                EZnieU

Akcenty długie w A, interpretacja kontekstowa

TGTU
..

Każdy z trzech znaków  w A wypełnia pół taktu, co z niewielkimi niedokładnościami powtórzono w Wn (→Wf,Wa,Ww). Tego rodzaju powtarzające się znaki  mają z natury rzeczy charakter akcentów długich, toteż w tekście głównym nadajemy im taką właśnie, ustandaryzowaną postać. Dodatkowego uzasadnienia dla takiej interpretacji dostarczają oznaczenia w analogicznych t. 108-109.
Podobnie w t. 321-322.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie

t. 317

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

..

W tekście głównym pomijamy występujący we wszystkich źródłach nieuzasadniony  (ostrzegawczy?) przed as w 1. akordzie l.r.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze

t. 318

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

..

W A nie ma znaków chromatycznych przed dolnymi nutami oktaw. Niedokładność poprawiono w Wn (→Wf,Wa,Ww).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A