- « Poprzednia
- 1
- …
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- …
- 95
- Następna »
|
t. 209
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
Wcześniejsze rozpoczęcie widełek kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn |
|||||
|
t. 211
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
W tekście głównym dodajemy kasowniki ostrzegawcze przed f3, 3. ósemką l.r. i 5. ósemką pr.r. Znak w l.r. dodano także w Wn (→Wf,Wa,Ww). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wn |
|||||
|
t. 212-214
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
W tekście głównym pomijamy występujące we wszystkich źródłach, nieuzasadnione bemole (ostrzegawcze?) przed as2 w t. 212, as1 w t. 213 i As w t. 214. Dodajemy natomiast ostrzegawczy kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze |
|||||
|
t. 214
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
Nie jest jasne, jak należy interpretować łuk A. Porównanie z autentycznymi łukami w zawierających bardzo podobne figury t. 28-30 sugeruje, że łuk mógłby się rozpocząć od 3. ósemki. Uzasadnić muzycznie można także doprowadzenie łuku do d, co zwraca uwagę na tę nutę, prowadzącą wszak do es na początku następnego taktu. Z drugiej strony, odmienna budowa figuracji l.r. – biegnący od początku taktu gładki postęp skalowy – powoduje, że nie ma tu wyczuwalnego we wspomnianych taktach zatrzymania harmonicznego na akordzie G-dur, a co za tym idzie, oddzielenie pierwszych 2 ósemek traci rację bytu. Biorąc zaś pod uwagę, że łuk położony jest mniej więcej symetrycznie nad grupą 8 ósemek, a łuki w A są w wielu miejscach niedokładne, można uznać całotaktowy łuk Wn (→Wf,Wa,Ww) za pełnoprawną interpretację zapisu A. W tekście głównym decydujemy się na tę właśnie interpretację, traktując pierwszą jako równorzędny wariant. Nie jest jasne, jak należy interpretować łuk A. Wersję wydań można uznać za uzasadnioną – łuk położony jest mniej więcej symetrycznie nad grupą 8 ósemek, co na pierwszy rzut oka wydaje się niezwiązane z biegiem muzyki i sugeruje niedokładność zapisu. Wersję tę można zatem traktować jako pełnoprawny wariant. Jednak zdaniem redakcji, łuk ten daje się sensownie zinterpretować niemal bez odbiegania od realnego zapisu – w zawierających bardzo podobną figurę t. 28-30 Chopin trzykrotnie wpisał łuk rozpoczynający się od 3. ósemki taktu, co jest bliższe odczytowi dosłownemu omawianego łuku niż łuk biegnący od 1. ósemki, a doprowadzenie łuku do d zwraca uwagę na tę nutę, prowadzącą wszak do es na początku następnego taktu. Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym podajemy tę właśnie interpretację zapisu A. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
|||||
|
t. 215
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
Zapis 2. ćwierćnuty l.r. jest w A niejasny – wydaje się, że ma ona dwie laseczki, jedną w górę, drugą w dół, a także klinik pod nutą. Rzekoma laseczka w dół jest jednak prawdopodobnie tylko odruchem związanym z pisaniem nuty na linii dodanej (por. t. 9 i 12, a także 133-134), tak iż można przyjąć, że mamy tu opatrzone klinikiem Es z laseczką w górę. Z drugiej strony zapis z laseczką w górę jest w tym miejscu niepoprawny, a klinik wątpliwy, jeśli wziąć pod uwagę wyraźne kropki wpisane pod lub nad nutami basowymi w tym i następnych taktach. Prowadzi to następującej hipotezy – Chopin wpisał to Es z laseczką w górę, a następnie, chcąc zmienić jej kierunek, przedłużył kreskę biegnącą w dół za pomocą rzekomego klinika (zapominając przy tym o skreśleniu górnej laseczki). Tak też to odtworzono w Wn (→Wf,Wa,Ww), co podajemy w tekście głównym. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Kliniki , Niedokładności A , Połowiczne korekty |
od h2 w 
przed B w t. 214. Tę ostatnią zmianę wprowadzono także w 
- « Poprzednia
- 1
- …
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- …
- 95
- Następna »