Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


t. 73-74

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

2 łuki w A

! miniat: wycinek,                 TGTU = 2 łuki, pierwszy dołem

Ciągły łuk w Wn (→Wf,Wa,Ww)

górą od d1 72 do a2 74

..

W tekście głównym zachowujemy dwa łuki wpisane w A. Uproszczenie zapisu w Wn (→Wf,Wa,Ww) jest dowolnością sztycharza Wn1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 73-75

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Bez palcowania w A (→WnWf,Ww)

Palcowanie w Wa

w t. 73 i 75 nad 2. połową taktu : 2315

..

W tekście głównym nie uwzględniamy nieautentycznej aplikatury pr.r. dodanej w Wa w t. 73 i 75.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 74-75

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

..

W tekście głównym uwzględniamy  ostrzegawczy przed es2 w t. 74, dodany w Wn (→Wf,Wa,Ww). Pomijamy natomiast występujący we wszystkich źródłach, nieuzasadniony  przed c3 w t. 75.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze

t. 74

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

 w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek te dwa zligowane akordy, tylko dolna 5-linia.              EZnieU

Akcent długi w A, interpretacja kontekstowa

wycinek TGTU,            TGTU

 w Wn (→Wa)

EZnieU1

 w Wf i Ww

EZnieU2

..

Znak  wpisany w A odnosi się wyraźnie do dolnej pięciolinii i jako taki ma – mimo znacznej długości – znaczenie akcentu długiego, tak jak podobny znak w t. 72. W ten sposób interpre­tujemy ten znak w tekście głównym. W Wn rozciągnięcie znaku i niejasne umiejscowienie pomiędzy pięcioliniami zmieniło jego sens, co potwierdzają pozostałe, oparte na Wn wydania, w których przypisano go do pr.r., jako dopowie­dzenie znaku  z poprzedniego taktu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn

t. 76-77

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Akcenty długie w A, interpretacja kontekstowa

! miniat: wycinek,              TGTU

 w Wn (→Wf,Wa,Ww)

EZnieU = 2 znaki

..

Mimo pewnych różnic w umiejscowieniu i wielkości znaków  w A, ich związek z półnutowymi akordami l.r. nie ulega wątpliwości, co pozwala uznać je za akcenty długie. Ich odtworzenie w Wn sugeruje, że sztycharz przymierzał je raczej do ósemek pr.r., co spowodowało ich znaczne rozciągnięcie, a w przypadku znaku w t. 76 także podsunięcie pod partię pr.r., niewynikające z pisowni A. W pozostałych wydaniach znaki umieszczono mniej więcej pośrodku między partiami obu rąk, a w Wf ujednolicono ich zakres. Różnic tych – bez znaczenia dla ustalenia intencji Chopina – nie odtwarzamy w naszych transkrypcjach.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf