mUltimate Chopin

(op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 71

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

..

Jako najwyższą nutę półnutowego akordu l.r. Wa1 ma f1. Jest to oczywisty błąd, poprawiony w Wa2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa

t. 71

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

..

W A nie ma znaku chromatycznego przed ostatnią ósemką. Oczywistą niedokładność poprawiono w Wn (→Wf,Wa,Ww).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności A

t. 71

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Bez palcowania w A (→Wn→Wf,Ww)

Palcowanie w Wa

14 nad pr.r. od g3 (pod łukiem) do cis4 (nad łukiem)
..

W tekście głównym nie uwzględniamy nieautentycznej aplikatury pr.r. dodanej w Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 72

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

 w A

! miniat: wycinek, ta ćwierćnuta, tylko dolna 5-linia z tym znakiem.               EZTU

 w Wn (→Wf,Wa,Ww)

EZnieU
..

W tekście głównym zachowujemy autentyczne zróżnicowanie oznaczeń –  w t. 70 i  w t. 72. Ujednolicenie dokonane w Wn (→Wf,Wa,Ww) mogło być wynikiem błędnego odczytania znaku w omawianym takcie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn

t. 72

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

 w A (odczyt dosłowny→Wn→Wf,Wa,Ww)

! miniat: wycinek, zakres znaku (te 2 akordy), tylko dolna 5-linia.                 EZnieU

Akcent długi w A, interpretacja kontekstowa

EZTU
..

Znak  dotyczący jednego akordu jest z na­tury rzeczy akcentem długim i tak go odtwa­rzamy w tekście głównym. Taki sposób notacji spotykamy także w późniejszych utworach, mimo że typowy akcent długi był już wtedy w pisowni Chopina w zasadzie ukształtowany – por. Scherzo b op. 31, t. 6-7.
Podobnie w t. 74.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie