- « Poprzednia
- 1
- …
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- …
- 105
- Następna »
t. 277-283
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Inaczej niż za pierwszym razem (t. 110-116), tutaj Chopin opatrzył w A kropkami staccato także początkowe oktawy l.r. w t. 279, 281 i 283. W tej sytuacji brak kropki w t. 277 uznajemy za przeoczenie i w tekście głównym podajemy znaki we wszystkich czterech miejscach. Podobne uzupełnienie wprowadzono już w Wn. Natomiast w Wa2, w którym powtórzono za Wn1 wiele znaków pominiętych w Wf (→Wa1) dodano tylko kropki w t. 277 i 279. Patrz też uwaga o łukach l.r. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |
||||||||||||
t. 277
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Akcent długi umieszczony jest w A nad akordem pr.r., co jednak z pewnością nie oznacza, że dotyczy on tylko partii pr.r. W tekście głównym przenosimy go zatem pomiędzy pięciolinie, zgodnie z Chopinowskim zapisem analogicznego t. 110. Podobna idea przyświecała zapewne adiustatorowi Wa, który dodał drugi akcent pod partią l.r. Użycie krótkiego akcentu w Wf (→Wa) to niedokładność, częsta w wydaniach Chopina. Brak znaku w Wn1 to z pewnością pomyłka sztycharza, sprostowana w Wn2 na podstawie A. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn |
||||||||||||
t. 277
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Oprócz akcentu nad akordem pr.r. – patrz poprzednia uwaga – Wf (→Wa) ma jeszcze widełki . Zdaniem redakcji, obecność dwóch znaków może tu być efektem pomyłki lub próby naprawienia jakiejś niedokładności, tak iż autentyczność znaku w tej postaci budzi wątpliwości. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |
||||||||||||
t. 278-282
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
W tekście głównym dodajemy ostrzegawcze kasowniki przed g1-g2 w t. 278 i 282. W pierwszym z tych taktów znaki dodano również w Wn. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wn |
||||||||||||
t. 279
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Trudno stwierdzić, czym kierował się Chopin, stawiając tak długi znak w miejscu, które pojawia się kilkakrotnie (nawet ograniczając się do najściślejszej analogii, 4 razy – t. 283 i przedtem 112 i 116) i które w pozostałych miejscach oznaczył wyraźnie krótszymi znakami – akcentami długimi (t. 116-118, 277, 281 i 285) lub ich nieco dłuższymi odpowiednikami. W tekście głównym podajemy w związku z tym akcent długi. Umiejscowienie znaków – patrz t. 277. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie , Umiejscowienie oznaczeń |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- …
- 105
- Następna »