|
t. 192-194
|
Utwór: op. 12, Wariacje B-dur
..
W t. 192 i 194 nie ma w źródłach bemoli przed 5. 6. i 8. szesnastką. Są to oczywiste niedokładności, niemal na pewno powtórzone za [A]. W tekście głównym znaki uzupełniamy. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wa |
|||||
|
t. 192-194
|
Utwór: op. 12, Wariacje B-dur
..
Wersja źródłowa, w której pozbawiona znaku chromatycznego ostatnia szesnastka t. 192 i 194 brzmi a3, jest zdaniem redakcji prawdopodobnie błędna. Utrzymane w tonacji Ges-dur t. 191-196 zostały przez Chopina zapisane z pominięciem wielu koniecznych bemoli przed nutami ces, ges i des, nawet w przypadku pierwszej nuty w takcie (des3 w t. 195). Sugeruje to, że w oczach Chopina nuty w tym fragmencie oznaczały w naturalny sposób dźwięki tonacji Ges-dur, a o konieczności opatrzenia niektórych z nich bemolami kompozytor przypominał sobie tylko od czasu do czasu. Trzeba też zaznaczyć, że pośrednie przejście nuty alterowanej na jej rozwiązanie – w tym przypadku a3-des3-b3 – występuje o wiele rzadziej niż bezpośrednie, co również przemawia za as3. W tej sytuacji uważamy brak znaku za oznakę raczej nuty z aktualnej tonacji, niealterowanej i w tekście głównym proponujemy as3. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji |
|||||
|
t. 197
|
Utwór: op. 12, Wariacje B-dur
..
W tekście głównym dodajemy kasowniki ostrzegawcze przy G1-G. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |
|||||
|
t. 197
|
Utwór: op. 12, Wariacje B-dur
..
Widoczne w Wf znaki chromatyczne przy akordach na 3. i 5. ósemce budzą wątpliwości, mimo że zapis jest formalnie poprawny. Wszystkie są bowiem w zasadzie niepotrzebne – brzmienie nie uległoby zmianie po ich usunięciu, a w przypadku bemoli przed b i b1 trudno je nawet nazwać ostrzegawczymi. Za najbardziej prawdopodobne redakcja uważa pomyłkowe umieszczenie wszyskich znaków o jedną nutę za nisko, co po poprawieniu daje wersję Wn i Wa. Wersję tę, naturalnie brzmiącą i harmonicznie najprostszą – cały takt oparty na jednym akordzie – podajemy w tekście głównym. Za tekst Wf uznajemy natomiast wersję wymagającą minimalnej ingerencji w zapis, z kasownikami przesuniętymi tak, by podwyższyć es1 i es2 na e1 i e2, co daje jednak mniej zręczny postęp harmoniczny z nietłumaczącym się tonalnie wystąpieniem d pomiędzy des w poprzednich taktach i des na 6. ósemce omawianego taktu. z pewnością pomyłki. Poprawiono je zarówno w Wn (gdzie widać nawet ślady korekty), jak i w Wa. O pomyłkowym przesunięciu znaków świadczą też – niezależnie od kontekstu harmonicznego – bemole przed b i b1, niemające żadnego uzasadnienia w tym miejscu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn |
|||||
|
t. 199-202
|
Utwór: op. 12, Wariacje B-dur
..
Biorąc pod uwagę jednorodność faktury t. 199-202, uważamy za mało prawdopodobne, by Chopin chciał różnicować użycie pedału w kolejnych półtaktowych figurach. W tekście głównym wskazujemy zatem możliwość uzupełnienia pedalizacji, mając na uwadze ewentualne pozamuzyczne przyczyny braku niektórych oznaczeń, jak przeoczenie czy brak miejsca na wpisanie znaków. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wf |
] i w drugiej poł. t. 200 i w pierwszej t. 201 [