mUltimate Chopin

WN 29, Walc e-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 87

Utwór: WN 29, Walc e-moll

..

W tekście głównym dodajemy ostrzegawczy  przed przednutką gis2.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 88

Utwór: WN 29, Walc e-moll

..

W tekście głównym dodajemy ostrzegawczy  przed e2. Znak występuje w źródłach we wszystkich analogicznych miejscach.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze

t. 89-112

Utwór: WN 29, Walc e-moll

..

We wszystkich źródłach takty te nie są objęte znakami repetycji, lecz dwa razy w całości wypisane. Teksty obu wystąpień tego odcinka praktycznie się nie różnią – istniejące drobne różnice mają charakter niedokładności lub błędów w odtworzeniu podkładu, względnie są rezultatem korekt w jednym z analogicznych miejsc. Jest zatem niemal pewne, że w [A] Chopin oznaczył powtórzenie znakami repetycji (lub jakimś nieformalnym skrótem, jeśli [A] miał roboczy charakter). Zachowane rękopisy innych utworów, nieprzygotowywane przez Chopina do publikacji, świadczą bardzo wyraźnie o dążeniu do możliwie zwięzłego zapisu – por. np. jeden z autografów Walca f WN 55 czy różne autografy Walców op. 64 nr 1 i 2. Istnieją też udokumento­wane przypadki zmian sposobu notacji powtó­rzeń wprowadzanych przez wydawców, np. Polo­nez cis op. 26 nr 1, w którym powtórkę t. 1-12, oznaczoną w autografie znakami repetycji, zastąpiono w druku dwukrotnym wypisaniem całego powtarzanego odcinka.

Tekst źródeł w pełnej wersji podajemy tylko w transkrypcji graficznej (wersja "transkrypcja"). Podwójna numeracja taktów stosowana w tran­skrypcjach – numer taktu w tekście głównym i transkrypcjach merytorycznych łamany przez numer taktu na skanach źródeł – umożliwia ła­twą identyfikację odpowiadających sobie frag­men­tów. Zmieszczenie 23 dodatkowych taktów w transkrypcjach graficznych wymagało znacznej zmiany rozplanowania tekstu, co powoduje, że znaczniki uwag, powiązane z transkrypcjami merytorycznymi, w transkrypcjach graficznych nie sygnalizują swoim poło­że­niem fragmentów tekstu, których dotyczą.

W przypadku różnic pomiędzy obydwoma wystąpieniami danego miejsca, w transkrypcjach merytorycznych (wersje "redakcja") stosujemy warianty dla pokazania drugiej wersji. Jeśli różnica polega na obecności lub braku jakiegoś znaku, podajemy go w nawiasie okrągłym, gdy występuje za 1. razem, a kwadratowym, gdy za drugim. Różne postacie tego samego znaku, np. łuki czy widełki dynamiczne o różnym zakresie, podajemy obok siebie, znak z t. 89-111 bez nawiasu, bliżej tekstu, znak z t. 113-135 – w nawiasie kwadratowym.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 89

Utwór: WN 29, Walc e-moll

Bez cyfry palcowania w źródłach w t. 89.

Tu bez kliszy 

'4' w źródłach w t. 89/113

"Wariantowa" wersja źródeł

! miniat: Corel.                  Tu 4. palec w nawiasie kwadr. [4]
..

Cyfra '4' nad ostatnią ósemką występuje w źródłach tylko za drugim razem (t. 89/113). Znak w t. 89 został zapewne przeoczony przez sztycharza Wp (→Wn). W tekście głównym podajemy kompletny zapis t. 89/113.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wp

t. 90-92

Utwór: WN 29, Walc e-moll

h-dis1-gis1 w Wp1

! miniat: wycinek kombinowany Wp1, t. 90 i 92, tylko górna 5-linia (jak widać, tylko z dwóch taktów).                 tr puste;                red = EZnieU

ais-cis1-gis1 i dis1-gis1 w Wp2

! miniat: wycinek komb. Wp2 jak war_11.                              tr puste;                      red EZnieU1 = t. 90 i 92 + wariant 90

ais-cis1-gis1 w Wp3 (→Wp4)

! miniat: tak jak przedtem (z Wp3).                         tr puste;     red = EZnieU2

his-dis1-gis1 w Wn

! miniat: wycinek kombinowany Wn, t. 90 + 92, tylko górna 5-linia.                 tr puste;                red = EZTU
..

W t. 90 i 92 oraz ich wypisanych powórzeniach 1. akord pr.r. ma w Wp trzy wersje. Żadna z nich nie wydaje się autentyczna:

  • pierwsza zawiera niechopinowskie, na­prze­mienne zestawienie jednoimiennych akordów dur i moll,
  • druga i trzecia to wprowadzana etapami adiustacja dokonana na niezidentyfiko­wanej podstawie; nic nie wskazuje na to, by wersja ta mogła odzwierciedlać jakiś autentyczny przekaz tekstu.

W tekście głównym podajemy wersję Wn, która zdaniem redakcji jest najprawdopodobniejszą, dokonaną na podstawie Wp1, rekonstrukcją [A].

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn , Błędy Wp , Adiustacje Wp