mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 1-4

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

..

W figuracjach zawierających interwał oktawy Chopin często zadowalał się umieszczeniem znaku chromatycznego tylko przy pierwszej z nut tworzących ten interwał (por. np. Etiudę As op. 10 nr 10, t. 5-8 czy Balladę F op. 38, t. 48). W Preludium fis takie rozszerzone działanie znaków jest bezwzględnie przestrzeganą regułą – znaków nie ma nawet tam, gdzie są potrzebne dla odwołania uprzedniej alteracji (np. na 2. trzydziestodwójce 3. miary t. 4), a w t. 8 Chopin wręcz skreślił potrzebny znak przy 2. trzydziestodwójce 3. figury. W omawianych taktach, oprócz wspomnianej wyżej sytuacji w t. 4 problem dotyczy 8. trzydziestodwójki 3. grupy w t. 1-2 i 4, 8. trzydziestodwójki 1., 2. i 4. grupy w t. 3 oraz 2. trzydziestodwójki 3. miary t. 3. Notację taką ma A (→KF,Wf→Wa1), natomiast w Wa2, Wn1 i Wn2 dodano większość potrzebnych znaków (odpowiednio 5, 6 i 7 z potrzebnych ośmiu).
Podobnie, bez potrzebnych znaków chromatycznych notowane są również te ósemki l.r., które wypadają oktawę niżej niż opatrzona znakiem chromatycznym pierwsza szesnastka danej figury – patrz t. 3-4.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 1-2

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

Akcenty długie w A (→KF), interpretacja kontekstowa

4 krótkie akcenty w Wf

w t. 1 

Bez znaków w Wn

3 pionowe akcenty w Wa

nad nutami, 1. 2. i 4. w t. 1
..

Zapisanych w A (→KF) akcentów długich nie odtworzono poprawnie w żadnym z wydań. Zarówno skrócenie znaków w Wf, jak i pominięcie ich w Wn mogło wiązać się z bardzo ciasnym i nie zawsze racjonalnym rozplanowaniem pionowym tekstu. Zmiana kroju akcentów w Wa to charakterystyczna dla tego wydania adiustacja, a pominięcie trzeciego znaku – przeoczenie.
W tekście głównym uwzględniamy – w przeciwieństwie do Wf – akcenty także w t. 2, oznaczonym w rękopisach jako powtórzenie t. 1. Kwestia ta w ogólności jest niejednoznaczna, np. określenia tempa-charakteru oczywiście nie należy powtarzać, ale łuki i pedalizację, które są kontynuowane w następnych taktach – niewątpliwie tak. W przypadku akcentów obie możliwości są w tym kontekście właściwie równoznaczne – znaki podane są tu jako wzór i należy je stosować także w następnych taktach, tak iż liczba explicite podanych akcentów (4 lub 8) nie ma znaczenia (por. np. akcenty na początku Preludium h nr 6 czy Etiudy C op. 10 nr 1).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Błędy Wa , Błędy Wn

t. 1

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

..

W Wa dodano mało uzasadniony  ostrzegawczy przed a2, przypuszczalnie przez analogię z t. 5. W A widać, że Chopin początkowo wpisał ten znak, po czym uznał go za zbędny i skreślił.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Skreślenia A

t. 1-12

Utwór: op. 28 nr 7, Preludium A-dur

Łuki w A (→KF→Wn, →Wf→Wa) i KGS

!!!   miniat: nic.                  TGTU = łuki w 1. linijce + łuki od 3. miary t. 8 do t. 12

Bez łuków w KXI
..

W KXI jest tylko jeden łuk frazowy, w t. 13-16. Ponieważ źródło tekstu tego rękopisu pozostaje nieznane, trudno stwierdzić, czy jest to niestaranność kopisty, czy łuków nie było już w kopiowanym źródle. Ta pierwsza możliwość wydaje się bardziej prawdopodobna, gdyż kopista stopniowo uwzględniał coraz więcej elementów zapisu – oprócz wspomnianego łuku w drugiej linijce KXI wpisane są np. wszystkie potrzebne gwiazdki , które w pierwszej linijce zostały w większości pominięte. Osobno omawiamy łuki w t. 4-8.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 1-10

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

Pisownia A

!!!   miniat: wycinek 3 miary t. 1, tylko górna 5-linia.                       EZTU : zrobione w t. 1 (i 8 – omówiony osobno) oraz na końcu 4, dorobić podobnie w całym Preludium oprócz 2., 3. i 4. miary t. 8); laski skrócić wszędzie tam, gdzie dochodzą do górnego głosu, ale przesuwać tylko szesnastki – trzydziestodwójek nie ruszać. Tam, gdzie w l.r. jest trzydziestodwójka w EZnieU2 (war_33, t. 3-7 i na końcu 10) szesnastka musi być wcześniej od niej, co wymusi przesunięcia w lewo 2 ósemek dolnego głosu (jak w t. 8), a co za tym idzie te ósemki pójdą do EZTU już w dwóch pierwszych wariantach.

Na końcu t. 10 nie przesuwać kasownika przed środkową nutą trioli (nutę można odrobinę dosunąć do kaso, jeśli będzie konieczne), bo on musi być w adnotacji na początku t. 6.

Pisownia KF

EZnieU1 i odpowiednio reszta

Pisownia Wf (→Wa), Wn i KGS

EZnieU2 i odpowiednio reszta
..

Rytmy punktowane na tle triol w pr.r. odtwarza­my zgodnie z notacją A (→KF), w której szesna­stki wypadają dokładnie nad 3. ósemką akompa­niujących triol. W Wf (→Wa), Wn szesnastki przesunięto dowolnie poza 3. nutę triol, wbrew konwencji, którą Chopin stosował przez całe życie. Patrz Nokturn cis op. 27 nr 1, t. 5-13.
Z zagadnieniem tym jest powiązana kwestia wyodrębnienia górnego głosu. Przyjmujemy notację, użytą w A niewątpliwie celowo, choć niekonsekwentnie, w której górna nuta akordu jest połączona laseczką z dolnymi. W KF (→Wn) i Wf (→Wa) uznano to za niepotrzebną kom­plikację i rozdzielono głosy. Zapis taki ma również KGS.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Rytmy punktowane i triole , Adiustacje Wf