Zagadnienia : Łuki tenuto
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- Następna »
|
t. 44
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
W tekście głównym podajemy charakterystyczny dla Chopina łuk-tenuto według Wf. Krótszy łuk Wn może być autentyczny, niewykluczone jednak, że został przez sztycharza dopasowany do nut na górnej pięciolinii (skrócony). Tak samo w t. 277. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Łuki tenuto |
||||||||||||||||
|
t. 50-51
|
Utwór: op. 25 nr 4, Etiuda a-moll
..
Połączenie łuków w Wf i Wa można w świetle zapisu A uznać za usprawiedliwione, najprawdopodobniej jednak zamysł Chopina, z zakończeniem tenuto łuku w t. 50, został właściwie odczytany w KF. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Łuki tenuto |
||||||||||||||||
|
t. 56-57
|
Utwór: op. 28 nr 24, Preludium d-moll
..
Łukowanie KF (→Wn) to jedna z kilku wyraźnych a trudnych do wytłumaczenia niedokładności popełnionych przez kopistę – por. t. 27-28, 38-39 czy 58. W A łuk rozpoczynający się w t. 57 ma zdaniem redakcji charakter łuku-tenuto i tak go odtwarzamy w tekście głównym. Uwzględniamy przy tym dwuznaczny łuk A na początku t. 58, który ma kształt łuku przetrzymującego, ale umieszczony jest na wysokości łuku motywicznego. W Wf łuku nie przedłużono poza ćwierćnutę a1, a w Wa rutynowe przeniesienie znaku na stronę główek nutowych zmieniło go w łuk przetrzymujący. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy KF , Łuki tenuto |
||||||||||||||||
|
t. 59
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Znaczenie łuku pomiędzy nutami cis3 nie jest jasne, zwłaszcza w Wf, w którym łuk nie dochodzi do ósemki. Być może Chopin miał więc na myśli łuk-tenuto, nie można też wykluczyć jakiegoś innego nieporozumienia w odczytaniu notacji Chopinowskiej. W tekście głównym łuk pomijamy, gdyż narzucająca się interpretacja znaku jako łuku przetrzymującego jest zdaniem redakcji błędna. Wypełniający 5 ósemek pasaż został w WfS dopisany na marginesie obok linijki zawierającej t. 59-62, bez wskazania miejsca, w którym należy go wstawić do drukowanego tekstu. Zdaniem redakcji są dwa takie miejsca – 1. połowa t. 59 (jako pasaż A-dur) lub 5 ostatnich ósemek t. 61 (jako pasaż a-moll). To drugie miejsce wydaje się bardziej prawdopodobne ze względu na zbliżony w charakterze pasaż wpisany w tym takcie w WfH, toteż jako tekst WfS przyjmujemy wariant umiejscowiony w t. 61. Dosłownie odczytany wariant WfH wyklucza równoczesne zastosowanie omówionej wyżej interpretacji pasażu WfS. Inna interpretacja wpisu WfH – patrz uwaga w dalszej części tego taktu. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfS , Autentyczne zmiany i warianty po publikacji , Łuki tenuto , Dopiski WfH |
||||||||||||||||
|
t. 71-72
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I
..
W Wn1 t. 71 kończy stronę, a łuk sięga do końca taktu, co można interpretować jako sugestię kontynuacji lub zakończenie łuku-tenuto. Rozpoczęcie nowego łuku od początku t. 72 przemawia za tą drugą możliwością i tak to odtwarzamy w naszym systemie. W każdym wypadku jest to niedokładność sztycharza, zadiustowana w Wn2 według KG. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Niepewna kontynuacja łuku , Łuki tenuto |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- Następna »