|
|
Łuki A (odczyt dosłowny→Wf→Wa) !!! miniat: Corel,jw. wg miniatury = EZnieU prawy koniec + dorobić drugi łuk od szesnastki a1 |
|
|
według miniatury = EZnieU1 prawy + dorobić od ćwierćnuty e1 |
|
|
Łuki WfD, możliwa interpretacja analogicznie do poprzednich |
|
|
Łuk proponowany przez redakcję EZTU prawy koniec |
Łukowanie A w t. 26-27 jest niejednoznaczne – poprowadzony nad nutami łuk w t. 26, ostatnim w linii, wskazuje zdecydowanie na kontynuację, czego nie potwierdza początek t. 27, w którym wpisane jest tylko dokończenie pierwotnego (skreślonego w t. 26) łuku, umieszczonego pod nutami. Zarówno pozostawienie nieskreślonego dokończenia dolnego łuku, jak i brak kontynuacji górnego świadczy o tym, że po dokonaniu zmian w t. 26 Chopin nie skontrolował już łuków w t. 27. Celem tych zmian było zaś, zdaniem redakcji, połączenie nowego łuku w t. 26 z łukiem biegnącym dalej, aż do końca frazy w t. 31, zgodnie z niebudzącym wątpliwości łukowaniem analogicznej frazy w t. 8-13. Stąd w tekście głównym proponujemy jeden łuk nad t. 26-31. Interpretację tę zdaje się potwierdzać dopisek w WfD – znak nad 2. połową t. 27 można bowiem odczytać jako przedłużenie łuku w kierunku jego wcześniejszego rozpoczęcia od przetrzymanej punktowanej ósemki h1 (daje to zapis praktycznie równoważny ciągłemu łukowi).
W Wf (→Wa) łuki A zinterpretowano w najprostszy sensowny sposób, co można uważać za dopuszczalny wariant. Natomiast wyraźnie sprzeczne z A łukowanie KF (→Wn) jest z pewnością nieautentyczne.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych, Dopiski WfD, Niedokładne łuki A, Błędy KF, Niepewna kontynuacja łuku
notacja: Łuki