mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 435-436

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

Końcowy odcinek figuracji w tej frazie (od es2) Chopin zapisał w A tak, jakby uważał większość poprzednio wpisanych znaków chromatycznych za nadal obowiązujące – bemole postawił tylko przed 3. i 7. ósemką t. 436. Znaki w tym ostatnim takcie dodano w Wn (→Wf→Wa), ale  na końcu poprzedniego – tylko w Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Błędy A

t. 435

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

 w A (→Wn→Wf)

!!!   miniat: nic.               sam Ped 437

  w Wa

jak TGTU ale bez nawiasów

Wariantowa propozycja redakcji
..

Pedalizacja w A (→Wn→Wf) budzi w tym takcie wątpliwości. Zarówno ten takt, jak i następny początkowo miały w A pedalizację całotaktową. Chopin skreślił następnie oba znaki w t. 436 i  w omawianym t. 435. Trudno odgadnąć, co miałoby w tym kontekście oznaczać pozostawienie samego znaku , tak iż wydaje się, że Chopin się pomylił – albo zapomniał skreślić także znak , albo niepotrzebnie skreślił . Zdaniem redakcji, ta druga możliwość jest bardziej prawdopodobna, toteż w tekście głównym podajemy uzupełnioną pedalizację, ujętą w nawiasy dla zasygnalizowania jej nie całkiem pewnego statusu. W Wa dodano  zgodnie z sensem harmonicznym.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Brak znaku zdjęcia pedału , Niedokładności A

t. 435-436

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

fis1 w akordzie w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: ostatnia szesnastka 435 + 1. akord 436, tylko górna 5-linia.             TGTU = fis1 w akordzie

Bez fis1 w akordzie w Wn3

bez fis1, krótsza laska i niżej chorągiewka + łuk przetrzymujący fis (dołem)
..

Celem wprowadzonego w Wn3 przetrzymania fis na przejściu taktów mogło być uniknięcie powtórzenia tej nuty, co upodabnia to miejsce do analogicznych t. 411-412. Trudno natomiast zrozumieć, czym kierował się adiustator tego wydania, usuwając górne fis1 z akordu na początku t. 436.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 435

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuk do dis1 w Wf (→Wa,Wn1→Wn2), odczyt dosłowny

!!!   miniat: nic.               EZnieU

Łuk do fis w Wn3

EZTU
..

Moment zakończenia łuku nie jest w większości wydań jasny – łuk nie sięga poza dis1, ale umieszczona na dolnej pięciolinii ostatnia szesnastka fis znajduje się praktycznie pod tą nutą, tak iż można sądzić, że również jest objęta łukiem. Interpretację tę zapisano w sposób niebudzący wątpliwości w Wn3. W praktyce obie pisownie oznaczają zresztą to samo wykonanie, gdyż dis1 jako ósemka nie może być oddzielone od następnej szesnastki. W tej sytuacji naturalniejsze wydaje się doprowadzenie łuku do końca pasażu i tę wersję przyjmujemy w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 435

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

e2 w A (→KF→Wn, →Wf→Wa1)

!!!   miniat: wycinek, ten takt, tylko górna 5-linia.             Tu pusta klisza = TGTU

eis2 w Wa2 (→Wa3)
..

Wersja Wa2 (→Wa3) to dowolna adiustacja, mająca być może na celu uniknięcie rażącego (?) następstwa i współbrzmienia małej nony dis1-e2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa