mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy A

t. 3

Utwór: op. 26 nr 2, Polonez es-moll

..

Pominięte w A bemole przywracające As i as na 3. mierze taktu uzupełniono w Wf (→Wa, Wn). Podobnie w następnych wystąpieniach tego taktu – t. 51, 107 i 155 (w tym ostatnim korektę pominięto w Wf).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 3

Utwór: op. 25 nr 8, Etiuda Des-dur

..

W A (→Wn1), Wf i Wa nie ma  przywracającego f2 w przedostatniej sekście. Ten oczywisty błąd zauważono dopiero w Wn2 (→Wn3) przy okazji gruntownej adiustacji znaków chromatycznych – por. uwagi dotyczące kasownika i bemola przed poprzednią sekstą.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Błędy A

t. 3-4

Utwór: WN 37, Lento con gran espressione

cis1 powtórzone w A1

!!!   miniat: wycinek, ten motyw, tylko górna 5-linia.                    Tu bez kliszy 

cis1 przetrzymane w KJ, KK (→KB) i WL

EZTU = łuk cis1
..

Brak łuku przetrzymującego cis1 to prawdopodobnie przeoczenie Chopina w A1, tak iż uzupełnienie łuku w tekście A1 uważamy z dopuszczalne.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy A

t. 3

Utwór: op. 28 nr 22, Preludium g-moll

..

W A (→Wf) nie ma  podwyższającego f1 na fis1. Wyraźne niedopatrzenie poprawiono w KF (→Wn) i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy A , Adiustacje Fontany , Błędy powtórzone Wf

t. 3

Utwór: op. 28 nr 20, Preludium c-moll

e1 w A (odczyt dosłowny→Wf,KF→Wn), AB i Wa2

!!!   miniat: wycinek, od 2, ćwierćnuty do końca taktu, obie pięciolinie.                   Tu bez kliszy 

es1 w ASz, KGS, Wa1 i WfS

TGTU = bemol es1
..

Zdaniem redakcji, jest znacznie prawdopodob­niej­sze, że brak przywracającego es1, co dałoby na końcu taktu e1, jest jednym z licznych tego typu przeoczeń Chopina – patrz np. uwaga do t. 8 i 12, a także do Preludiów A nr 7, t. 13 czy f nr 18, t. 8. Uważamy zatem, że bemole wpisane lub dopisane w ASz, KGS i WfS definiują lub przy­wracają tu jedyny poprawny tekst, który przyjmu­jemy tym samym jako główny. Wersja z e1 zajęła jednak trwałe miejsce w historii mu­zy­ki, np. jako temat wariacji Feruccia Buso­nie­go (BV 213a) i Sergiusza Rachmaninowa (op. 22).
Zwraca uwagę dwukrotna adiustacja w Wa – najpierw dodano  w Wa1, a następnie usunięto go w Wa2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Dopiski WfS