mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 253-257

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

..

W KG takty te nie są wypisane – patrz uwaga w t. 189.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Skrótowy zapis A

t. 253

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Bez łuku w KG (→Wn)

!!!   miniat: nic.       Tu pusta klisza 

Łuk w Wf (→Wa)

TGTU
..

Brak dokończenia łuku to z pewnością niedokładność KG (→Wn).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 253-254

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

1 łuk w A i Wn2

!!!   miniat: ostatnia grupa 253 i pierwsza 254, tylko górna 5-linia.         TGTU

2 łuki w Wn1 (możliwa interpretacja→Wf→Wa)

rozdzielone na kresce taktowej (do as3 i od es3)
..

Niedokładną, dwuznaczną notację Wn1 – łuk w t. 253, ostatnim w linii, wskazuje na kontynuację, ale nie potwierdza tego początek łuku w t. 254 – zinterpretowano w Wf (→Wa) jako łuki rozdzielone.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf

t. 253-255

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Bez łuków l.r. w A (→Wn1→Wf)

!!!   miniat: nic.           TGTU = puste

2 łuki w Wa

takie jak Wa ma w pr.r., nad nutami

1 łuk w Wn2

taki jak TGTU w pr.r., nad nutami
..

Łuki l.r. dodane w Wa i Wn2 nie mogą być autentyczne, bo Chopin nie brał udziału w powstaniu tych wydań. Potrzebę uzupełniania łuków l.r. mogły wywołać łuki dodane w Wn1 w t. 256.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 253

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

 na końcu taktu w źródłach

pod ostatnią ósemką

 na początku proponowane przez redakcję
..

Pisząc , Chopin zastosował przypuszczalnie dawną konwencję, w której znak stawiano w pobliżu połowy zakresu jego obowiązywania (w tym wypadku t. 253-254). Tego rodzaju pisownię prawdopodobnie spotykamy np. w Etiudzie C op. 10 nr 1, t. 45.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki położone centralnie