mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 196

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Arpeggio w A (→Wf,KG→Wn)

Bez znaku w Wa
..

Brak arpeggia w Wa to najprawdopodobniej przeoczenie sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa

t. 196

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Bez znaku w A (→Wf,KG→Wn)

Arpeggio w Wa
..

Arpeggio dodane w Wa można uważać za adiustację, choć niewykluczona jest pomyłka – sztycharz mógł np. błednie uznać za arpeggio jedną z linii tworzących klucz wiolinowy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa

t. 196-197

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez znaków w Wn i Wa

Kropka staccato w Wf

tylko na 1 w t. 196

Kropki proponowane przez redakcję
..

Pojedyncza kropka staccato na początku t. 196 w Wf może być następstwem pomyłki, mogła też jednak być dodana dla przypomnienia o różnicy artykulacji partii obu rąk w sytuacji, gdy większość partii pr.r. Chopin przeniósł na dolną pięciolinię (tego układu graficznego, jako utrudniającego odczytanie, nie odtwarzamy w naszych transkrypcjach). Zdaniem redakcji, także brak kropek staccato w Wn mógł wiązać się z obawą – Chopina lub sztycharza – przed nieczytelnością zapisu. Dla uniknięcia wątpliwości w tekście głównym oznaczamy te takty tak jak poprzednie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

t. 196-197

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez oznaczeń w Wn

Pedalizacja w Wf (→Wa)

TGTU 2 takty
..

Brak pedalizacji w tych taktach nie musi być efektem niedopatrzenia (sztycharza lub Chopina w [A]). Prawa ręka schodzi tu najniżej i Chopin mógł uznać, że zmieszanie dźwięków melodycznych byłoby tu zbyt słyszalne (i rażące). Z drugiej strony, nie ma też specjalnego powodu, by wątpić w autentyczność oznaczeń Wf (→Wa), które mogły być dodane w korekcie lub dopisane w [KF]. W tekście głównym podajemy więc wskazówki źródła podstawowego, wersję Wn można zaś uważać za wariant lub potraktować jako sugestię ostrożniejszej pedalizacji, krótszej lub płytszej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 196-197

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuk do g1 w A (interpretacja kontekstowa) i Wn2 (→Wn3→Wn4)

EZnieU = łuk i laska g1

Łuk do a1 w A (odczyt dosłowny→Wf→Wa,Wn1→Wn1a)

EZTU
..

Łuk w t. 196, ostatnim na stronie A, wskazuje na kontynuację, jednak na nowej stronie nie ma jego dokończenia (niedokładny jest też jego początek, ale to nie utrudnia jego interpretacji). Z powodów omówionych w t. 194-195 uważamy, że Chopin mógł już tu mieć na myśli dłuższy łuk (do półnuty g1), jednak w tekście głównym podajemy wersję Wf (→Wa,Wn1→Wn1a) ze względu na Chopinowską korektę na początku t. 197 (dodany akcent nad g1).
Dłuższy łuk wprowadzony w Wn2 (→Wn3→Wn4) to efekt retuszów graficznych górnego, prawego rogu strony. Wiązało się to ponownym sztychem pewnego fragmentu tekstu, który odtworzono nie zawsze dokładnie (por. t. 197-198). Zgodność tej wersji z A jest przypadkowa.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku