Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


t. 142

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

Akcent w A (→Wn)

! miniat: wycinek, ten akord, tylko górna 5-linia.                TGTU = >

Bez znaku w Wf (→Wa)

..

Brak akcentu w Wf (→Wa) najbezpieczniej wytłumaczyć dopisaniem go w A już po sporządzeniu podkładu do Wf ([KF]). Przeoczenie wydaje się mniej prawdopodobne, jeśli wziąć pod uwagę brak akcentów także w t. 144, 146, 148 i 150.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

t. 142

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

..

W A i Wf1 nie ma  przed najniższą nutą ostatniego akordu pr.r. Oczywiste niedopatrzenie poprawiono w Wn i Wf2 (→Wa).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wf

t. 142

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Bez znaku w A, Wa i Ww

! miniat: wycinek, ta oktawa z pauzą, tylko dolna 5-linia.         Tu bez kliszy 

Klinik w Wn (→Wf)

Klinik pod oktawą

..

Klinik dodany w Wn (→Wf) to dowolny dodatek sztycharza lub adiustatora, przypuszczalnie na podstawie porównania z następnymi taktami – omawiany takt jest w Wn pierwszy na stronie, a oktawy basowe w trzech następnych taktach mają autentyczne kliniki. Przegląd oznaczeń we wszystkich podobnych miejscach – t. 123-130 i 139-146 – pozwala dostrzec, że Chopin opatrzył klinikami niektóre basowe ćwierćnuty, ale ani razu nie oznaczył w ten sposób ósemki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa , Adiustacje Wn , Błędy Ww

t. 142

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Łuk do 7. ósemki w A

! miniat: wycinek, 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.                TGTU

Łuk do 8. ósemki w Wn (→Wf,Wa,Ww)

do b2

..

Zasięg łuku nie jest zupenie jasny ani w A, ani w Wn – w obu wypadkach można by też uważać te łuki za krótsze o ósemkę niż przyjęliśmy w naszych transkrypcjach. Nasze odczytanie Wn jest potwierdzone wersją pozostałych wydań, z których żadne nie uznało tego łuku za dochodzący do 7. ósemki.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A

t. 142-144

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Bez pauz w A

! miniat: wycinek, t. 142, tylko dolna 5-linia.                  Tu bez kliszy 

Pauzy w Wn (→Wf,Wa,Ww)

ćwierćnutowe na całymi nutami (jak w t. 355-7)

..

Wersję wydań (z pauzami) można uważać za równorzędny wariant, gdyż Chopin sam użył tej pisowni w analogicznych t. 355-357. W tekście głównym zachowujemy notację A, gdyż formalnie rzecz biorąc, obie wersje są nieścisłe, a sposób wykonania – synchronizacja z partią pr.r. – wyznaczony jest rozmieszczeniem nut. Notacja ta stanowi zapis "legata harmonicznego" – zatrzymywania palców na klawiaturze, by w ramach linearnego w swej istocie przebiegu uzyskać realne współbrzmienia i akordy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn