Zagadnienia : Niepewna kontynuacja łuku

t. 169-170

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Ciągły łuk w A (→interpretacja kontekstowa WfWn) i Wn1a

! miniat: wycinek Wn1a, tylko górna 5-linia, 2. połowa t. 169 + 1. połowa 170.                    EZTU

Rozdzielone łuki w Wa

EZnieU1

..

W A (→WfWn) t. 169 jest ostatni w linii, co spowodowało niedokładność w odtworzeniu łuku – na końcu t. 169 wymienione wydania sugerują kontynuację łuku, ale w t. 170 rozpoczynają nowy od 1. ćwierćnuty. W Wa i Wn1a takty te występują w jednej linii i w każdym z nich zinterpretowano ten niejasny zapis inaczej – w Wa łuki rozdzielono, a w Wn1a połączono. Niedokładny zapis Wf i Wn odtwarzamy w transkrypcji graficznej (wersja "transkrypcja"), natomiast jako tekst tych wydań (wersja "redakcja") przyjmujemy ciągły łuk, zgodnie z A.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Niepewna kontynuacja łuku , Błędy powtórzone Wn

t. 180-181

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Łuk do t. 181 w A (→Wf), prawdopodobna interpretacja→Wa

!!!   miniat: t. 180 i 1. ćwierć 181, tylko dolna 5-linia, bez pedału i palcowania.               EZTU.

Krótszy łuk w KF (→Wn)

EZnieU

..

Mimo braku dokończenia łuku w rozpoczynającym nową stronę A t. 181, bardzo wyraźnie przeciągnięta końcówka łuku w t. 180 nie pozostawia wątpliwości co do intencji Chopina (podobnie w analogicznym t. 631). Nie jest to jednak tak oczywiste w KF, tak iż w Wn łuk doprowadzono tylko do końca t. 180. Niedokładny zapis A powtórzono bez zmian w Wf, natomiast w Wa łuk doprowadzono wyraźnie do t. 181, a ponadto dodano dowolnie analogiczny łuk pod pięciolinią – patrz uwaga o pedalizacji w t. 179-180.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku

t. 181-184

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Bez łuków w A (→Wf,Wa)

3 łuki w KG (→Wn)

..

Tak jak w analogicznych t. 177-180, trzy łuki pr.r. zostały w KG (→Wn) dopisane niemal na pewno przez Chopina. W Wn1 łuk w t. 183 (ostatnim w linii) dochodzi błędnie tylko do ostatniej szesnastki, mimo że w następnym takcie znajduje się jego dokończenie. Usterkę poprawiono w Wn2 (→Wn3).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty KG , Niepewna kontynuacja łuku

t. 182

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Rozdzielone łuki w A, interpretacja proponowana przez redakcję

! miniat: wycinek kombinowany, tylko dolna 5-linia, koniec 186 (z końcówką łuku) i początek 187.                  EZTU 182-3 i 186-7

Ciągłe łuki w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU

..

Na końcu t. 182 i 186, ostatnich w linii tekstu, łuki A sugerują kontynuację, czego jednak nie potwierdzają nowe łuki w t. 183 i 187. Interpretacja przyjęta w Wf (→Wn,Wa) wydaje się racjonalna, biorąc pod uwagę dłuższe łuki w t. 180-181 i 184-185. W tekście głównym proponujemy alternatywną interpretację, w której zakres łuków powiązany jest ze zmianami harmonicznymi – poszczególne łuki obejmują figurację opartą na jednym akordzie. 

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku

t. 188

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Łuk do 3. ósemki w A (odczyt dosłownyKGWn)

Łuk do 6. ósemki w A (interpretacja kontekstowa→Wf,Wa)

..

W A (→KG) łuk l.r. urywa się w połowie taktu, co w A jest spowodowane zapisaniem 2. połowy na nowej stronie. Tak też to zrozumiano w Wf i Wa, w których łuk dochodzi do końca taktu. W układzie graficznym KG, w którym takt nie jest podzielony, błędne skrócenie łuku nie jest tak oczywiste i zostało dosłownie odtworzone w Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku