Zagadnienia : Znaki położone centralnie
- « Poprzednia
- 1
- …
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- Następna »
t. 232
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Położenie oznaczenia niedostatecznie tłumaczy się muzycznie – nowa fraza, jesli ma być piano (po uprzednim forte), to raczej od początku taktu. Byłby to więc przykład zastosowania maniery umieszczania określeń wewnątrz obszaru obowiązywania. Być może jednak znak w [A] był tylko nieco przesunięty poza 1. ósemkę l.r. ze względu na brak miejsca pomiędzy pięcioliniami. W tekście głównym podejmujemy próbę przybliżonej rekonstrukcji tego położenia; można to również odczytywać dosłownie, jako zaraz po początku taktu, który pełni podwójną funkcję – kończy poprzednią frazę i rozpoczyna nową. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Znaki położone centralnie |
||||||
t. 237
|
Utwór: op. 42, Walc As-dur
..
Nie jest pewne, czy Chopin chciał podkreślić znakiem niespodziewaną zmianę akordu na początku taktu, czy dopiero sygnałowy motyw akordowy po pauzie. Pierwszą możliwość sugeruje wpis kompozytora w Wfn (nieuwzględniony zresztą w Wn) i notacja Wa, zaś drugą – pisownia Wf. Trzeba podkreślić, że nawet wpisanie znaku pod pauzami, jak jest w Wf, nie wyklucza jego obowiązywania od początku taktu (prawdopodobne przykłady stosowania takiej maniery – Etiuda C op. 10 nr 1, t. 45 lub Ges op. 10 nr 5, t. 34-35). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn , Znaki położone centralnie , Autentyczne korekty Wa |
||||||
t. 253
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Pisząc , Chopin zastosował przypuszczalnie dawną konwencję, w której znak stawiano w pobliżu połowy zakresu jego obowiązywania (w tym wypadku t. 253-254). Tego rodzaju pisownię prawdopodobnie spotykamy np. w Etiudzie C op. 10 nr 1, t. 45. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Znaki położone centralnie |
||||||
t. 262
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Autentyczne oznaczenia o charakterze dynamicznym, odczytane dosłownie, nie tworzą spójnego obrazu – po w t. 260-261 wskazówka dolciss. pojawia się w połowie taktu bez uchwytnego związku z melodią, harmonią czy rytmem. Z tego względu w tekście głównym proponujemy dodanie znaku . Jest to wszakże tylko jedna z kilku możliwych interpretacji oryginalnego zapisu – niewykluczone, że dolciss. należy rozpocząć wcześniej, na początku taktu lub po pauzie. Byłby to wówczas przykład użycia dawnej konwencji stawiania określeń wewnątrz obszaru ich obowiązywania (Chopin wielokrotnie ją stosował, zwłaszcza we wcześniejszych utworach). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Znaki położone centralnie |
||||||
t. 262
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Zdaniem redakcji, umiejscowienie wskazówki to przykład użycia przez Chopina konwencji wpisywania określeń wewnątrz, a nie na początku obszaru ich obowiązywania. Z tego względu w tekście głównym dajemy pierwszeństwo wersji Wn (→Wf1,Wa). Wersja WfSB to efekt niedokładności sztycharza, a jej zgodność z A jest z pewnością przypadkowa, gdyż w przekroju całego utworu żadne cechy WfSB nie sugerują, by wydawca ten miał możliwość wglądu w A. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Znaki położone centralnie , Niedokładności WfSB |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- Następna »