mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wf

t. 12

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. IV

..

W KG (→Wn) i Wf1 (→Wf2→Wa1) nie ma kasowników podwyższających 10. ósemkę na des1(2), co w tym kontekście jest oczywistym przeoczeniem. Znak w pr.r. został dodany w korekcie Wf3 (→Wf4,Wf5), a w Wf5 dodano też  w l.r. Kasownik w partii pr.r. znajduje się także w Afin, w którym ze względu na skrótowy sposób zapisu l.r. odnosi się do obu rąk.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf , Niedokładności KG , Niedokładności A

t. 12

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuk w Atut

!!!   miniat: 4 ósemki 11 i cały 12, tylko górna 5-linia, bez wideł.                   od a2 11 do h2 12 (5 nut)

Łuk w Wf (→Wn,Wa)

TGTU
..

Oba końce niestarannego łuku Atut wypadają pomiędzy nutami – odczytujemy je jako "obejmujące", a więc dotyczące tylko tych nut, które rzeczywiście znajdują się pod łukiem. W tekście głównym przyjmujemy jednak wersję Wf (→Wn,Wa), niebudzącą kontrowersji ani graficznych, ani muzycznych, i którą można też uważać za interpretację łuku Atut.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wf

t. 12-36

Utwór: op. 50 nr 1, Mazurek G-dur

Półnuta h w Afrag, A1 i Wn

!!!   miniat: wycinek, ten takt, tylko dolna 5-linia, tu Wn1.           EZTU = laska h w dół w t. 12 i 36 (zrobione tylko 12)

Półnuta z kropką w Wf (→Wa)

EZnieU + EZnieU1
..

Zdaniem redakcji, przedłużenie punktem półnuty h w t. 12 i 36 nie ma uzasadnienia muzycznego ze względu na przeniesienie tego składnika w ostatnim akordzie oktawę wyżej i brak bezpośredniej kontynuacji tenorowego planu brzmieniowego. Jest to najprawdopodobniej adiustacja sprowokowana dwugłosową notacją decymy G-h w A1 (→Wf→Wa), która sprawia wrażenie metrycznie niekompletnej (w Wn Chopin zapisał już decymę jednogłosowo). Podobne różnice pojawiają się też w analogicznym t. 68.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wf

t. 12-20

Utwór: op. 50 nr 2, Mazurek As-dur

..

Ostrzegawcze bemole przed as1 w t. 12 i 20 zostały dodane w pierwszej fazie korekt Wf (→Wa). Nie ma pewności, czy Chopin odpowiadał za całość tej części korekty.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze , Adiustacje Wf

t. 12-14

Utwór: op. 28 nr 6, Preludium h-moll

Bez znaków w A (→KF→Wn1)

!!!   miniat: wycinek, t. 12 i 2 miary 13, obie pięciolinie.            Tu bez kliszy 

Kasowniki w Wf (→Wa), Wn2 (→Wn3) i KGS

6 kaso C w obu rękach
..

Wersja A (→KF→Wn1), w której te trzy takty oparte są na akordzie zmniejszonym cis-e-g, jest najprawdopodobniej efektem przeoczenia przez Chopina kasowników obniżających cis na c (w różnych oktawach). O prawidłowości wersji Wf (→Wa) świadczą przede wszystkim trzy egzemplarze lekcyjne z wyraźnymi śladami opracowywania utworu z Chopinem, w których akord C-dur jako podstawa harmoniczna tych taktów nie został zakwestionowany, a ponadto także KGS, pisana wszak przez osobę nie tylko bliską Chopinowi, ale będącą świadkiem procesu tworzenia cyklu Preludiów.
Kasowniki widoczne w KF to pochodzący z lat siedemdziesiątych XIX w. dopisek H. Scholtza. Zmiana wprowadzona w Wn2 mogła zostać zaczerpnięta z Wf lub być wynikiem trafnej analizy struktury harmonicznej utworu przez adiustatora.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Obce dodatki w rękopisach , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Adiustacje Wf , Ostatni znak przykluczowy