|
!!! miniat: wycinek, t. 12 i 2 miary 13, obie pięciolinie. Tu bez kliszy |
|
|
Kasowniki w Wf (→Wa), Wn2 (→Wn3) i KGS 6 kaso C w obu rękach |
Wersja A (→KF→Wn1), w której te trzy takty oparte są na akordzie zmniejszonym cis-e-g, jest najprawdopodobniej efektem przeoczenia przez Chopina kasowników obniżających cis na c (w różnych oktawach). Na pomyłkę kompozytora wskazują zarówno względy stylistyczne, jak i źródłowe:
- przejściowe rozjaśnienie smętnego klimatu Preludium, jaki przynoszą trzy takty wypełnione akordem C-dur, wzbogaca i pogłębia wyraz utworu w porównaniu z bardziej jednorodną emocjonalnie, mroczną wersją z akordem cis-e-g.
- kasowniki w Wf (→Wa) zostały dodane niemal na pewno przez Fontanę, który teoretycznie mógł w tej sprawie otrzymać jakąś wskazówkę od Chopina. W każdym razie kompozytor nie zakwestionował wersji opartej na akordzie C-dur w żadnym z trzech egzemplarzy lekcyjnych noszących wyraźne ślady opracowywania Preludium pod jego kierunkiem.
- Kasowniki znajdują się również w KGS, co może oznaczać, że pisarka, będąca wszak świadkiem procesu tworzenia i kompletowania cyklu Preludiów, nie dostrzegła w trzytaktowym C-dur nic kontrowersyjnego (niezgodnego z brzmieniem Preludium znanym jej zapewne z wykonań Chopina). Wagę tego świadectwa osłabia jednak niedostateczna znajomość czasu i celu sporządzenia tej kopii.
Kasowniki widoczne w KF, jako dopisane ołówkiem, pochodzą od późniejszego – najprawdopodobniej od lat siedemdziesiątych XIX w. – właściciela tego rękopisu, H. Scholtza; nie uwzględniono ich w Wn1. Zmiana wprowadzona w Wn2 mogła zostać zaczerpnięta z Wf, choć adiustację przeprowadzono niedokładnie – pominięto 
przed ostatnią ósemką l.r. w t. 12 i 1. ósemką pr.r. w t. 14. Bardziej prawdopodobne wydaje się więc, że uzupełnienie wprowadzono niezależnie, w wyniku trafnej analizy struktury harmonicznej utworu przez adiustatora.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wn, Obce dodatki w rękopisach, Przeoczenia znaków aktualnej tonacji, Błędy A, Adiustacje Wf, Ostatni znak przykluczowy
notacja: Wysokość