mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Łuki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Łuki

t. 9

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Łuk od kwinty w A

! miniat: wycinek tylko dolna 5-linia, od d-b do końca taktu.             Tu łuk od f-c1

Łuk od seksty w Wn (→Wf,Wa)

TGTU
..

Początek łuku w A nie tłumaczy się ani muzycznie, ani pianistycznie, tak iż można tu podejrzewać niedokładność zapisu. Wcześniejsze rozpoczęcie łuku w Wn (→Wf,Wa) to przypuszczalnie efekt rutynowego podejścia sztycharza Wn1, choć nie można całkiem wykluczyć ewentualnej korekty Chopina. W każdym razie kompozytor nie zakwestionował takiego łuku, korygując Wf1, m.in. w poprzednim takcie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn

t. 11

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Łuk od szesnastki w A

! miniat: wycinek odpowiedni, tylko górna 5-linia.             TGTU

Łuk od ósemki w Wn (→Wf,Wa,WfSB)

zaczęty od poprzedniego akordu (d2)
..

Jest to jedna z wielu niedokładności Wn w odtworzeniu Chopinowskich łuków (a także np. widełek dynamicznych), które często dopasowywano do wyraźnych struktur rytmicznych, np. wiązań lub taktów. Trzeba jednak zaznaczyć, że A też bywa w tym zakresie nieprecyzyjny – por. np. t. 9.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 11

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Łuk od trzydziestodwójki w A (→Wn→Wf1→Wf2)

! miniat: wycinek nieduży, tylko górna 5-linia.             EZTU

Łuk od szesnastki w Wa i WfSB

EZnieU
..

W tekście głównym zachowujemy pisownię A (→Wn→Wf1→Wf2), w której łuk rozpoczyna się od przetrzymanej trzydziestodwójki d4. Chopin przez całe życie niejednokrotnie stosował tego typu zapis łuków. Równoważna pisownia Wa i WfSB odzwierciedla przypuszczalnie indywidualne preferencje sztycharzy tych wydań.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładności Wa

t. 14

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

2 łuki w A

! miniat: wycinek 1. połowa taktu + oktawa, tylko górna 5-linia.               EZTU = oba łuki + odpowiednie wersje przenośnika i klinika nad oktawą

Krótszy łuk w Wn (→Wf,Wa)

EZnieTU = tylko dolny łuk + odpowiednie wersje przenośnika i klinika nad oktawą 

Dłuższy łuk w ApI i WfSB

EZTU bez dolnego łuku
..

Trudno ocenić autentyczność wersji Wn (→Wf,Wa) z jednym tylko łukiem pr.r. w tym takcie. Dłuższy, pominięty w wydaniach łuk A nie wyda­je się być częścią oznaczenia grupy nieregular­nej, gdyż sięga poza nią, do oktawy c3-c4. Należy zatem przyjąć, że ma on znaczenie frazowo-arty­kulacyjne, a pominięcie go wpływa chociażby na artykulację pięciu ostatnich trzydziestodwójek, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę dokonaną także w Wn zmianę kropek na kliniki. Z drugiej strony, Chopin, widząc Wn, mógł uznać jeden łuk za wy­starczający, a całość oznaczeń za akceptowalną. W tej sytuacji uważamy oba zestawy oznaczeń (kropki pod łukiem lub kliniki) za w miarę równo­rzędne, zachowując w tekście głównym wersję źródła podstawowego, czyli A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn , Adiustacje WfSB

t. 15

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ciągły łuk w ApI

! miniat: pół taktu, tylko górna 5-linia.                 Łuk nad całym taktem (w 2 kawałkach) = EZnieU1 (z 3 mordentami)

Łuki "metryczne" w A (→Wn→Wa,WfSB)

po 6, 6, 6 i 5 nut= 1 łuk nad każadą miarą taktu. + 3 mordenty. = EZnieU

Łuki motywiczne w Wf

EZTU
..

Wprowadzona w Wf1, niewątpliwie Chopinowska zmiana łukowania to ostatni etap precyzowania rytmu i artykulacji tego taktu, toteż uwzględ­niamy ją w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf