Rytm
|
t. 50
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W A kropka przedłużająca znajduje się tylko przy górnej nucie oktawy na 2. mierze taktu. Oczywistą niedokładność poprawiono już w Wn1, tak iż wszystkie wydania mają poprawny tekst. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Niedokładności A |
||||||||
|
t. 51-53
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Na 2. mierze każdego z tych taktów górny głos pr.r. zapisany jest w ApI dwukrotnie dłuższymi wartościami rytmicznymi niż to wynika z metrum i relacji z dolnym glosem: kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Rytmy punktowane i triole |
||||||||
|
t. 54
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W tekście głównym odtwarzamy zapis A, w którym punktowana ćwierćnuta b2 rozpoczynająca replikę partii fletu wpisana jest nad 2. szesnastką partii solowej. Wydaje się bowiem, że jest to sugestia dotycząca sposobu dołączenia tej repliki do partii solowej przy wykonywaniu utworu bez akompaniamentu – przesuwając moment uderzenia b2 na 2. szesnastkę można bowiem całą replikę zagrać l.r. (w tekście głównym dodajemy wskazówkę sygnalizującą taką możliwość). Przypisanie temu szczegółowi opisanego wyżej znaczenia można wszakże zakwestionować, wskazując na nieregularne rozplanowanie nut repliki w 2. połowie taktu, gdzie umiejscowienie nut z pewnością nie odpowiada wykonaniu. Zapis 2. połowy taktu wynika jednak prawdopodobnie z niezręcznej próby uniknięcia kolizji nut z innymi elementami notacji, kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności A |
||||||||
|
t. 55-61
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Inaczej niż w t. 16-17 i następnych, w Wn rozplanowanie nut l.r. jest tu prawidłowe, pokazujące wyraźnie 4 uderzenia w każdej półtaktowej figurze (jedynie na początku t. 60 druga nuta – ćwierćnuta z kropką – zapisana jest zbyt blisko półnuty, co rozpatrywane bez kontekstu całego tego fragmentu mogłoby budzić wątpliwości). Mimo to w Wf w 2 miejscach, właśnie na początku t. 60 i przedtem na początku t. 55, ćwierćnutę z kropką dołączono do półnuty, sugerując ich równoczesne uderzenie (taki sam błąd popełniono jeszcze na początku t. 62). W WfSB rozplanowanie l.r. jest w wielu miejscach niedokładne, ale są to wyraźne usterki z niestaranności, niewpływające, jak się wydaje, na zrozumienie struktury rytmicznej tych taktów. Najdalej idące zniekształcenie wprowadzono w Wa, w którym wszystkie punktowane ćwierćnuty tworzą zbitki z poprzedzającymi półnutami, co nakazuje ich jednoczesne wykonanie (także w t. 62). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Adiustacje Wf |
||||||||
|
t. 56-57
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W obu figurach z pauzami w WfSB pominięto beleczkę sześdziesięcioczwórkową, przez co każdy z tych taktów liczy w pr.r. o jedną sześćdziesięcioczwórkę za dużo. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy WfSB |
. Niezależnie od błędu (por. t. 45-46) oznacza to niewątpliwie równoczesne wykonanie ostatnich nut obu głosów. Wprowadzona w 
motywów orkiestry.
i chorągiewką ósemkową c2. W przypadku b2 takie wyjaśnienie nie jest natomiast przekonujące. Co więcej, mocnym argumentem za planowanym przez Chopina wykonaniem frazy fletowej lewą ręką jest pedalizacja – oznaczenie jej właśnie w tym takcie trudno wytłumaczyć inaczej niż potrzebą zatrzymania podstawy basowej bez użycia lewej ręki, która może wówczas wykonać melodię ponad figuracją pr.r.
