mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy Wf

t. 182-183

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez łuków w ApI i Wf

Tu bez kliszy 

Łuki A, odczyt dosłowny

Łuki według A, odczyt dosłowny

Łuki Wn (→Wa,WfSB)

Łuki według Wn (→Wa,WfSB)
..

W tekście głównym podajemy odczytane dosłownie łuki A, możliwe jednak, że końcówki pierwszego łuku są tam niewidoczne ze względu na nierówny spływ atramentu, a właściwa jest interpretacja Wn (→Wa,WfSB). Wersję tę można więc uważać za równorzędny wariant. Brak łuków w Wf to z pewnością błąd. 

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 184

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 w ApI

EZnieU

 i przednutki w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)

EZTU bez kaso nad mord.

 z  i przednutki proponowane przez redakcję

EZTU
..

W ApI ozdobnik, dopisany prawdopodobnie później, ma szkicową, niezbyt czytelną postać, jest to jednak najprawdopodobniej . Chopin nierzadko stosował ten znak w znaczeniu  (czasem są one wręcz trudne do rozróżnienia). Użycie innego znaku nie musi więc oznaczać, że pierwotnie Chopin przewidywał dłuższy ornament.
Umieszczenie w Wf znaku  pod tercją, co – formalnie rzecz biorąc – zmienia jego znaczenie, to rutynowa maniera sztycharzy, którzy często przenosili znaki (dotyczące poszczególnych nut, ale także łuki) na stronę główek nutowych (w wydaniach laseczki nut w 2. połowie taktu są skierowane w górę). Por. np. Polonez fis op. 44, t. 10. Brak tego  w WfSB to zapewne przeoczenie.

W żadnym ze źródeł nie ma znaku precyzującego brzmienie górnej nuty ozdobnika. Panująca w t. 184-190 tonacja F-dur nakazuje użycie e2, co w tekście głównym sygnalizujemy kasownikami. Pomijanie znaków w podobnych sytuacjach jest w utworach Chopina raczej regułą niż wyjątkiem – kompozytor widocznie wierzył, że wyczucie tonalne podpowie wykonawcy właściwą nutę.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy Wf , Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wf , Tryl lub mordent , Błędy WfSB

t. 192

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Jako ostatnią trzydziestodwójkę Wf ma błędnie oktawę a-a1.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf

t. 207

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

4 kliniki na 2. i 3. ósemce w A

4 kliniki na 2. i 3. ósemce według A

koor ApI

4 kliniki według A i Wf

5 kliników w Wn (→Wa)

5 kliników według Wn (→Wa)

koor ApI

5 kliników według Wn (→Wa)

koor Wf

Klinik na 2. ósemce pr.r. i 3 kliniki l.r. w Wf

Klinik na 2. ósemce pr.r. i 3 kliniki l.r. według Wf

koor ApI

2 kliniki l.r. w WfSB

2 kliniki l.r. według WfSB
..

Dodatkowy klinik w Wn to, zdaniem redakcji, najprawdopodobniej pomyłka sztycharza Wn1 – nie widać powodu, by ewentualne zamierzone przez Chopina uzupełnienie znaków miało dotyczyć tylko l.r. Z kolei pominięcie ostatniego klinika pr.r. w Wf to prawdopodobnie skutek uboczny poprawki wysokości tej ósemki – patrz sąsiednia uwaga. Brak 3 z 5 kliników w WfSB to najprawdopodobniej rezultat niestaranności sztycharza tego wydania. W tekście głównym podajemy kliniki według A, z uwzględnieniem wprowadzonej w Wf Chopinowskiej korekty ostatniej ósemki pr.r.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Błędy WfSB

t. 242-247

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Kliniki w t. 242 i 247 w A (→Wn1→Wa,Wn2→WfSB)

Klinik w t. 247 w Wf

Klinik w t. 242 w Wn3

Kliniki w t. 242, 244 i 247 proponowane przez redakcję
..

Na początku t. 242, 244 i 247 w niektórych – w t. 244 we wszystkich – źródłach pominięto kliniki nad oktawą l.r. Są to błędy sztycharzy lub niedopatrzenie Chopina. W tekście głównym podajemy wszystkie 3 znaki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wn