- « Poprzednia
- 1
- …
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- …
- 137
- Następna »
t. 27
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Interpretacja widocznego w A znaku przysporzyła kłopotów najpierw sztycharzowi Wn, a później także pozostałych wydań. Zdaniem redakcji są to widełki diminuendo po , podobnie jak w t. 20, 24 czy 28, a znak odnosi się raczej do pr.r. W Wn1 (→Wn2→WfSB) znak umieszczono przy laseczce ćwierćnuty es1 l.r., tak iż można w nim widzieć akcent długi dla tej nuty, co od strony graficznej można uznać za możliwą interpretację zapisu A. Znak Wn1 zinterpretowano jako akcent nad es1 także w Wa, nadając mu postać akcentu pionowego (tak jak poprzednim akcentom w t. 25-27). Natomiast w Wf znak Wn1 przesunięto jeszcze niżej, co dało akcent nad ósemką a. Najdalej idącej adiustacji dokonano w Wn3, w którym akcent przeniesiono nad basową półnutę F, uznając go za kontynuację ciągu akcentów nut basowych. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych |
||||||||||||||
t. 27
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W A nie ma znaków chromatycznych przed ostatnią drobną szesnastką w każdej z grup przednutek. Tę oczywistą niedokładność skorygowano już w Wn1 i wszystkich dalszych wydaniach. Notacja ApI jest dokładniejsza – brakuje tylko przywracającego es2. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A |
||||||||||||||
t. 27
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Wysokość przednutki, występującej w zapisanej w ApI, pierwotnej wersji 2. połowy taktu, nie jest pewna. Nuta leży bezpośrednio nad 4. linią dodaną, co mogłoby być niedokładnie zapisanym g3 lub a3. Za g3 przemawia Chopinowska maniera pisania nut nad najwyższą linią dodaną wyraźnie powyżej tej linii, tak iż główka nuty w ogóle się z nią nie styka (widać to choćby na przykładzie f3 na końcu tego taktu i dwóch kolejnych nut w następnym takcie). Jednak względy melodyczne i pianistyczne przemawiają zdaniem redakcji za a3, które proponujemy tym samym jako tekst ApI. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Zmiany linii głównej |
||||||||||||||
t. 28
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Koniec łuku w Wn1 (→Wn2) umieszczony jest tak, że nie jest pewne, czy ma się kończyć na a3 czy c4. Pierwszą wersję zrealizowano w Wf, WfSB i Wn3, drugą – w Wa. W ApI łuk jest najprawdopodobniej częścią oznaczenia grupy nieregularnej (zapisanej drobnymi nutami – patrz poprzednia uwaga). W tekście głównym podajemy niebudzący wątpliwości łuk A, do c4. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn |
||||||||||||||
t. 28-29
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W wyniku pozornie nieznacznych przesunięć widełek najpierw w Wn, a następnie w Wf i Wa, w tych ostatnich wydaniach znak przybrał formę akcentu na c4, osobnego lub skojarzonego ze . Odbiega to dość znacznie od zapisu A, w którym znak dotyczy raczej motywu b3-g3. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Niedokładności Wa |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- …
- 137
- Następna »