mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 319-320

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Nuty normalnej wielkości w ApI i A (→Wn→Wa,WfSB)

EZnieU (zrobione tylko 319, trzeba było rozsuwać niektóre nuty)

Drobne nuty w Wf

TGTU

Alternatywna wersja Wf

! miniat: Corel na wzór poprzednich wariantów.          EZnieU1 
..

W każdym z tych taktów zapis górnych nut 6 kolejnych tercji drobniejszą czcionką został wprowadzony – z pewnością przez Chopina lub w uzgodnieniu z nim – w Wf1 (→Wf2). W całej swej twórczości Chopin tylko 2 razy opublikował tak zanotowaną, ułatwioną wersję alternatywną, zresztą w bardzo podobnym kontekście opadającego, chromatycznego postępu akordów sekstowych, w których środkowe nuty, wykonywane l.r. wraz z dolnymi, można opuścić. Zapis taki pojawia się w Grand Duo Concertant na fortepian i wiolonczelę Dbop. 16, t. 247-250. Znamienne, że paryskie edycje obu tych utworów ukazały się w 1833 r., być może więc praca nad Grand Duo podsunęła Chopinowi pomysł wprowadzenia podobnego rozwiązania także w Wariacjach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 319

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Palcowanie ApI

TGTU = całe palcowanie w nawiasie

Bez palcowania w pozostałych źródłach
..

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

t. 319

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

des2 i des1 w źródłach

EZTU w 2 taktach

d2 i d1, możliwa interpretacja alternatywna

! miniat: Corel, zakres jak war_11.                  EZnieU
..

Brzmienie środkowej nuty przedostatniej trioli (w obu taktach) wzbudziło wątpliwości wielu późniejszych redaktorów dzieł Chopina. W istocie, szereg argumentów każe uznać przeoczenie  przywracającego d2(1) przed tą nutą za prawdopodobne. Ponieważ jednak tekst odczytany dosłownie daje wersję mieszczącą się doskonale w stylistyce Chopinowskiej, w tekście głównym pozostawiamy wersję źródłową.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A

t. 319

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

5 kliników w ApI i A

TGTU = 5 kliników + łuk EZTU

6 kliników w Wn (→Wa,WfSB)

5 kliników TGTU + klinik i łuk EZnieU

Bez znaków w Wf

tylko łuk EZTU
..

Chopin oznaczył klinikami 5 tercji, gdyż ostatnie dwie są połączone łukiem. Szósty klinik w Wn (→Wa,WfSB) jest więc z pewnością pomyłką. W Wf pominięto wszystkie te znaki, co najprawdopodobniej jest skutkiem ubocznym korekty wielkości nut – patrz następna uwaga.

Jeśli chodzi o zapis ApI, to jest on niedokładny, a zgodność liczby kliników z wersją A jest najprawdopodobniej przypadkowa – Chopin machnął kilka kresek (oznaczających kliniki) z intencją oznaczenia w ten sposób wszystkich 6 szesnastek i nie zatroszczył się w roboczym rękopisie o sprawdzenie ich liczby (w pr.r. postawił 7 kresek!).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek , Błędy Wn

t. 320

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Akcent w ApI

Akcent i kliniki w A (→Wn→Wa)

TGTU

Bez znaków w Wf i WfSB
..

Pominięcie akcentu i kliników to niewątpliwy błąd Wf i WfSB. W przypadku Wf1 (→Wf2) za prawdopodobną przyczynę uważamy – tak jak w poprzednim takcie – wprowadzenie oznaczonej przez zastosowanie drobniejszej czcionki wersji ossia più facile (patrz uwaga w t. 319).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek