mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 375

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez znaków w ApI

Klinik nad b1 w A

Klinik nad b1 w A

EZnieU (wyżej)

2 kliniki w Wn (→Wf,Wa)

2 kliniki w Wn (→Wf,Wa)

kor A
..

Dodanie klinika w partii l.r. uważamy za trafne doprecyzowanie artykulacji niezależnie od tego, czy zrobiono to na polecenie Chopina, czy nie. W ApI znaków staccato nie ma ani w tym miejscu, ani w następnym takcie, a łuk nad tymi taktami (patrz t. 376) dowodzi, że nie było to tylko spowodowane roboczym charakterem rękopisu, ale Chopin najprawdopodobniej nie myślał jeszcze wtedy o takim sposobie wykonania.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 376-377

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Łuk l.r. w A

TGTU = łuk l.r.

Bez łuku w Wn (→Wf,Wa,WfSB)
..

Brak łuku dla l.r. to zapewne skutek braku miejsca w Wn1. Nie ma to większego znaczenia, gdyż nad partiami obu rąk zapisanymi wspólnie na jednej pięciolinii Chopin często sam wpisywał tylko jeden łuk, uważając go za obowiązujący obie ręce – por. np. Ballada g op. 23, t. 1-5.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn

t. 376-377

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Łuk do początku t. 377 w ApI i A

TGTU = prawy koniec 376 i końcówka w 377

Łuk do początku t. 377 w ApI i A

EZnieU2 = prawy koniec 375-6 i końcówka w 377; koor ApI

Łuk do ostatniej nuty t. 376 w Wn (→Wf,Wa)

Łuk do ostatniej nuty t. 376 w Wn (→Wf,Wa)

! miniat: wycinek kombinowany Wn1, ostatnia triola 376 + 1. triola 377, tylko dolna 5-linia.                            Tu prawy koniec łuku tylko do c
..

W Wn (→Wa) łuk rozpoczynający się w t. 376, ostatnim w linii, wskazuje wyraźnie na kontynuację, jednak w t. 377 nie ma jego dokończenia. W Wf i WfSB łuk doprowadzono tylko do ostatniej szesnastki t. 376, interpretując zapis Wn jako niedokładną końcówkę łuku. Podobnie interpretujemy to w transkrypcji merytorycznej Wn i Wa.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niepewna kontynuacja łuku

t. 376

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ciągły łuk w ApI

Tu bez kliszy 

Nowy łuk od 4. szesnastki w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek.                   EZnieU1 = lewy koniec łuku

Nowy łuk od 2. szesnastki w Wn (→Wf,Wa,WfSB)
..

Odczytany dosłownie łuk pr.r. zaczyna się w A od 4. szesnastki taktu. Jest to z pewnością niedokładność (por. łuk l.r.), spowodowana przypuszczalnie niespłynięciem atramentu do końcówki pióra. Już w Wn1 właściwie oceniono tę sytuację, tak iż wszystkie wydania mają poprawny zakres tego łuku.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A

t. 377

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

3 kropki staccato w ApI

3 kliniki w A (→Wn→Wf,Wa)
..

Trzy ostatnie znaki staccato mają w ApI postać kropek, a nie kliników, jak pierwsze trzy i jak jest w wersji opublikowanej. Różnica między oznaczeniami pierwszej i drugiej połowy taktu dotyczy także łuków – patrz następna uwaga. Wszystkie te oznaczenia występują tylko w partii pr.r. i tylko w tym takcie, tak iż wydaje się, że Chopin sprawdzał tu, jak wyglądają rózne warianty oznaczeń tej figuracji. Gdy się ostatecznie zdecydował na kliniki i dwunutowe łuki, wpisał je w A w całym pasażu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Kliniki