mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 323

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Szesnastki b3 i b2 w ApI, A i Wn3

TGTU = 2 beleczki szesnastkowe

Ósemki w Wn1 (→Wf,Wa,Wn2→WfSB)

Tu bez kliszy 
..

Wersja większości wydań to z pewnością następstwo błędu sztycharza Wn1, który pominął tu także znaki staccato. Brakujące beleczki szesnastkowe dodano w Wn3. Podobnie w t. 329.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 323

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez palcowania w A (→Wn1→Wf,Wa)

! miniat: wycinek.                  Tu bez kliszy 

Palcowanie w Wn2 (→Wn3,WfSB)
..

Palcowanie dodane w Wn2 (→Wn3,WfSB), w tym miejscu naturalne, najprawdopodobniej nie pochodzi jednak od Chopina – patrz t. 55-56.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 324-325

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Tak jak w t. 321-322, Chopin nie wpisał w A znaków chromatycznych przed ostatnią szesnastką każdej miary tych taktów. Wszystkie potrzebne znaki dodano już w Wn (→Wf,Wa).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 325

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

d3 w ApI

e3 w A (→Wn→Wf,Wa), odczyt dosłowny

EZTU nuty i łuki 

es3 proponowane przez redakcję

TGTU
..

Brzmienie 2. szesnastki 5. trioli budzi wątpliwości – odczytana dosłownie brzmi ona e3, jednak we wszystkich analogicznych miejscach odpowiednia nuta leży o kwintę (czystą) niżej niż poprzednia, w tym wypadku es3, co sugeruje możliwość pomyłki Chopina. W nieparzystych triolach 2. i 3. szesnastka melodycznie łączą się z następną triolą, co Chopin starannie oznaczył łukami pr.r., nie determinuje to jednak ich przynależności harmonicznej. Ta wyznaczona jest postępem l.r. (o innym łukowaniu!), złożonym z sekwencji D-T wypełniających dwie kolejne ósemki, co z kolei jest wyraźnie zasygnalizowane wiązaniami głosu basowego. Jeśli uwzględnić jeszcze skłonność Chopina do zapominania o wcześniejszych altera­cjach (w tym miejscu jest ona wyjątkowo odległa – to jedyny takt w t. 321-329, w którym alteracji podlega 1. szesnastka), przypadkowe pominięcie przywracającego es3 wydaje się bardzo praw­do­podobne. Także brak przed niewątpliwym e3 w następnej trioli należy do typowych niedo­kład­ności Chopina – jest to dźwięk aktualnego akor­du (A-dur) i został szesnastkę wcześniej ozna­czony w partii l.r. Biorąc powyższe pod uwagę, w tekście głównym proponujemy uzupełnienie znaków chromatycznych, tak by rozpatrywany człon progresji nie odbiegał od panującego schematu.

W ApI 5. triola taktu ma pierwotną postać (patrz też t. 328), w której problematyczna nuta nie występuje. Wprowadzanie zmiany w tym miejscu przemawia za błędem Chopina w A, gdyż poprawki zawężają pole uwagi, co sprzyja pomyłkom.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy wynikające z poprawek , Błędy A , Zmiany linii głównej

t. 327

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W Wn1 (→Wf1,Wa1→Wa2) nie ma znaków chromatycznych przed kwintą na 2. ósemce taktu, co dałoby B-f. Przeoczenie poprawiono w Wn2 (→Wn3,WfSB), Wf2 i Wa3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa