op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll



op. 23, Ballada g-moll
Pod tymi trzema akordami l.r. w A widoczne są skreślenia, pozwalające jednak na odczytanie usuniętego tekstu – tych samych akordów zapisanych oktawę niżej. Zdaniem redakcji, mogła to być nie pierwotna wersja, lecz pomyłka – identyczny motyw takt wcześniej zapisany jest w kluczu basowym i wpisując te same akordy w kluczu wiolinowym Chopin mógł mieć poczucie, że sama zmiana klucza zapewniła już przeniesienie oktawę wyżej. Por. zbliżoną sytuację w Scherzu cis op. 39, t. 345-347.
Co ciekawe, ślady wprowadzonej w druku identycznej poprawki widoczne są także w Wf. Jedynym wytłumaczeniem tego stanu rzeczy wydaje się wprowadzenie przez Chopina poprawki w A już po wysztychowaniu Wf1, np. przy okazji korygowania tego wydania. Czy Chopin chciał "zatrzeć ślady" swojej (ewentualnej) pomyłki? Być może było to rozproszenie uwagi – porównując w poszukiwaniu błędów dwa teksty Ballady, A i egzemplarz korektowy Wf1, Chopin mógł odkryć swój błąd patrząc akurat w A i odruchowo go tam poprawić, a dopiero potem oznaczyć zmianę w tekście drukowanym. Por. podobną sytuację w t. 171.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Poprawki A, Skreślenia A, Autentyczne korekty Wf, Zmiany rejestru basu
notacja: Wysokość