Łuki
t. 179
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
W tekście głównym nie uwzględniamy wpisanego w A, dodatkowego łuku nad triolą ósemkową. Pominięto go już w Wf (→Wn,Wa). Por. Ogólne Zasady Redakcyjne, p. 16. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wf , Łuki "triolowe" |
|||||
t. 179
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
W Wn2 takt ten został wysztychowany ponownie, zapewne w związku z zużyciem tego fragmentu płyty sztycharskiej. Popełniono przy tej okazji błąd "lustrzany"– łuk wraz z cyfrą 4, oznaczający kwartolę wydrukowano pod pierwszymi czterema ćwierćnutami dolnego głosu (umieszczono go na lewo od ćwierćnuty g1 zamiast na prawo). Co ciekawe, powstałego w Wn2 błędu rytmicznego nie poprawiono w dalszych nakładach Wn – w Wn3 (→Wn4) wprawdzie dodano właściwy łuk, ale nie przeniesiono cyfry. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy wynikające z poprawek , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Odwrócenie znaku |
|||||
t. 180
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Tak jak w poprzednim takcie, w tekście głównym nie uwzględniamy wpisanego w A, a pominiętego w Wf (→Wn,Wa) dodatkowego łuku pod triolą ósemkową. Por. Ogólne Zasady Redakcyjne, p. 16. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Łuki "triolowe" |
|||||
t. 182
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Na końcu t. 182 i 186, ostatnich w linii tekstu, łuki A sugerują kontynuację, czego jednak nie potwierdzają nowe łuki w t. 183 i 187. Interpretacja przyjęta w Wf (→Wn,Wa) wydaje się racjonalna, biorąc pod uwagę dłuższe łuki w t. 180-181 i 184-185. W tekście głównym proponujemy alternatywną interpretację, w której zakres łuków powiązany jest ze zmianami harmonicznymi – poszczególne łuki obejmują figurację opartą na jednym akordzie. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku |
|||||
t. 182-184
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Łuki A wyraźnie dochodzą tylko do ostatniej ósemki motywów w t. 182-183 (wątpliwości może budzić tylko pierwszy z nich, na końcu linijki, ale i on nie wykracza poza kreskę taktową). Dłuższe łuki Wf (→Wn,Wa) trudno więc uznać za niedokładność sztycharza, zwłaszcza że są one muzycznie uzasadnione – obejmują całe motywy, tak jak dwa Chopinowskie łuki w t. 180-182. Podejrzewając korektę Chopina, podajemy je więc w tekście głównym. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |