mUltimate Chopin

op. 44, Polonez fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 29

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

W tekście głównym uwzględniamy niewątpliwie Chopinowską cyfrę palcowania z Wn. Patrz uwaga poniżej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 30

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Arpeggio i łuk w Wn

EZnieU

Łuk w Wf

EZTU

Bez znaku w Wa

Wa puste
..

Wersja Wn może być efektem dwukrotnej interpretacji przypominającego pionowy łuk znaku, jakim Chopin najprawdopodobniej oznaczył arpeggio w [A]. Sztycharze bowiem często pracowali etapami – cała strona główek nutowych, potem wiązań, łuków, ozdobników itd. – tak iż możliwe było wysztychowanie łuku na etapie łuków, a arpeggia na etapie ozdobników.
Brak łuku w Wa to zapewne przeoczenie sztycharza.

Brak łuku w Wa to zapewne przeoczenie sztycharza. Z kolei wersja Wn wynika prawdopodobnie z niejasnego zapisu w [A] (chopinowskie arpeggia często przyjmowały wygląd pionowego łuku).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wa , Arpeggio – pionowy łuk

t. 30

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez zakończenia trylu w Wn i Wf (→Wa1)

Wfn Wa1 puste

Zakończenie trylu w Wa2 (→Wa3)

Wa2,3 EZnieU

Wariantowa propozycja redakcji
..

Brak drobnych nutek zakończenia trylu to przypuszczalnie niedokładność notacji Chopinowskiej przy pierwszym wystąpieniu tego motywu, toteż uzupełniamy je w nawiasach na wzór analogicznych t. 56, 106 i 289, tak jak zrobiono to w Wa2 (→Wa3).

[Ale czy to nie jest podejrzane, że dokładnie to samo jest w t. 18? Że za pierwszym razem nie ma tych nutek, a we wszystkch kolejnych miejscach jest? Choć nie wiem, jakie miałoby być tego wyjaśnienie.]

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 30-33

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Łuk od t. 30 w Wn

EZnieU

Łuk od t. 31 w Wf (→Wa)
..

W tekście głównym przyjmujemy wersję źródła podstawowego, najpóźniej przez Chopina kontrolowanego Wf. Jest ono zgodne z występującym we wszystkich źródłach łukowaniem analogicznych t. 56-59 i 289-292. Wersję Wn, zapewne również autentyczną, można traktować jako wariant.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 31

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Łuk w Wn1, odczyt dosłowny

Wn1 pionowy łuk

Łuk od przetrzymanej przednutki w Wf, odczyt dosłowny

Bez znaków w Wa i Wn2

Wn2, Wa przednutka EZnieU1

Arpeggio w Wn1 i Wf, prawdopodobna interpretacja kontekstowa

red TGTU
..

Pisownia Wn, w której łuk biegnie od przednutki do dolnej nuty oktawy, jest formalnie poprawna i oznacza równoczesne uderzenie oktawy po przednutce. Takie samo jest znaczenie notacji Wa i Wn2, w których wszelkie łuki pominięto (zapewne przypadkiem). Za poprawny można uważać także zapis Wf, oznaczający arpeggio rozpoczęte od górnej nuty. Jednak porównanie z notacją Wf w analogicznych t. 57 i 290, w któ­rej pionowy łuk umieszczony bezpośrednio przed oktawą oznacza z pewnością arpeggio, skłania do uznania zbliżonego łuku w omawianym takcie za niedokładnie odtworzony i w zamyśle Chopina również oznaczający arpeggio oktawy. Wykona­nie wszystkich trzech analogicznych miejsc jest wówczas takie samo – przednutka i arpeggio­wana oktawa. Wersję tę, tworzącą analogię ryt­miczną z t. 27, proponujemy zatem w tekście głównym.
Trudno powiedzieć, dlaczego w Wa nie powtórzo­no łuków za Wf. Mogło to być przeoczenie lub celowe pominięcie znaków, których prawidło­wo­ści sztycharz nie był pewien – pionowe łuki Wf pominięto w Wa jeszcze kilkukrotnie w tej i w analogicznych frazach (t. 53-59, 103-109, 286-292).

Zgodnie z wyjaśnieniem w t. 27, proponujemy arpeggio, które w zapisie Chopina często przyjmowało postać pionowego łuku. Trudno powiedzieć, dlaczego w Wa nie umieszczono znaku za Wf. Być może było to przeoczenie sztycharza, choć w tym miejscu i w analogicznych (t. 53-59, 103-109, 286-292) Wa wielokrotnie pominęło pionowe łuki w Wf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wa , Błędy Wn , Arpeggio – pionowy łuk