Zagadnienia : Adiustacje Wf
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- Następna »
t. 22
|
Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll
..
Występujący we wszystkich źródłach (ostrzegawczy?) przed d1 w 3. figurze l.r. jest niemal na pewno pozostałością pierwotnego zapisu ósemek 1. połowy taktu jako dis1. Po zmianie pisowni ten nie jest potrzebny, tak iż w tekście głównym go pomijamy. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Adiustacje Wa , Poprawki A , Znaki ostrzegawcze , Skreślenia A , Korekty enharmonii , Adiustacje Wf |
||||||||
t. 22
|
Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll
..
Przy rozwijaniu zastosowanego w A (→KF) skrótowego zapisu 2. i 4. miary taktu w Wf1 nie powtórzono żadnych znaków chromatycznych, co jednak dało w 4. grupie pr.r. błędny rezultat – brak najpierw podwyższenia c3 na cis3, a następnie przywrócenia c3. Skorygowano to w Wf2 (→Wa), dodając odpowiednie znaki (ślady w niektórych egzemplarzach można uznać za wskazówkę, że początkowo dodano także przed e3). Natomiast w Wn powtórzono wszystkie znaki w obu rękach, co nie jest błędem, ale niepotrzebnie zagęszcza zapis. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wf |
||||||||
t. 22
|
Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll
..
W A każdy z dwóch łuków pr.r. obejmuje – inaczej niż w l.r. – także znak powtórzenia, oznaczający odpowiednio 2. i 4. miarę taktu. Są to więc dwa półtaktowe łuki, co podajemy w tekście głównym. W KF łuki są wyraźnie krótsze, tak iż należy je odczytywać jako obejmujące tylko jedną grupę trzydziestodwójek, co po uwzględnieniu znaków powtórzenia daje 4 łuki w tym takcie. Zarówno w Wf (→Wa), jak i w Wn błędnie zinterpretowano łuki rękopisów jako jeden łuk nad całym taktem. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Niedokładności KF |
||||||||
t. 23
|
Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll
..
Przed 4. trzydziestodwójką 3. grupy nie ma w A (→KF→Wn1) żadnego znaku, należy więc odczytywać ją jako dis3. W Wf (→Wa), a także Wn2 (→Wn3) dodano obniżający ją na d3. W tym przypadku uzupełnienie Fontany wydaje się dyskusyjne, gdyż za dis3 przemawia szereg argumentów źródłowych i muzycznych:
Ponieważ jednak przypadkowego opuszczenia kasownika przez Chopina w omawianym miejscu (a co za tym idzie, trafności adiustacji Fontany w Wf) nie można również wykluczyć, w tekście głównym uwzględniamy obie możliwości w formie wariantowej, dając pierwszeństwo odczytanej dosłownie wersji A z dis3. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- Następna »