W A każdy z dwóch łuków pr.r. obejmuje – inaczej niż w l.r. – także znak powtórzenia, oznaczający odpowiednio 2. i 4. miarę taktu. Są to więc dwa półtaktowe łuki, co podajemy w tekście głównym. W KF łuki są wyraźnie krótsze, tak iż należy je odczytywać jako obejmujące tylko jedną grupę trzydziestodwójek, co po uwzględnieniu znaków powtórzenia daje 4 łuki w tym takcie. Zarówno w Wf (→Wa), jak i w Wn błędnie zinterpretowano łuki rękopisów jako jeden łuk nad całym taktem.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wn, Adiustacje Wf, Niedokładności KF
notacja: Łuki
