- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- Następna »
t. 3-4
|
Utwór: op. 28 nr 6, Preludium h-moll
..
W tekście głównym podajemy palcowanie WfJ, uzupełnione na początku t. 3 przez zgodne z nim – w tej części, w której jest wpisane – cyfry zaczerpnięte z WfS. W WfJ widoczne są poprawki palcowania – w t. 3 nad szesnastką d2 zmieniono 4 na 3, a w t. 4 trzy ostatnie nuty opatrzone były początkowo cyframi 1 2 3. Przyjmujemy, że zmianę tę wprowadził lub wskazał Chopin. Autentyczność pierwotnej wersji, skądinąd zupełnie naturalnej od strony pianistycznej, jest bardziej problematyczna, a zgodnej z nią wskazówki Wa – praktycznie wykluczona. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Dopiski WfS , Dopiski WfJ |
||||||||||||||
t. 3-4
|
Utwór: op. 28 nr 6, Preludium h-moll
..
Tak jak w t. 1-2 uważamy górne ramię widełek w A za miarodajne. We wszystkich pozostałych źródłach (oprócz KGS, w którym znaki pominięto) wzięto pod uwagę zakres dolnego ramienia. W wydaniach oba znaki rozciągnięto lub przesunięto najprawdopodobniej według własnych, ogólnych założeń edytorskich. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn , Niedokładności A |
||||||||||||||
t. 5
|
Utwór: op. 28 nr 6, Preludium h-moll
..
W tekście głównym podajemy palcowanie wpisane do WfJ, potwierdzone bardziej oszczędnym wpisem w WfD. Dopisek w WfS również jest niesprzeczny z tym palcowaniem, choć nuty d1-g1 można wykonać innymi palcami, np. 4-2. Właśnie takie cyfry były zresztą w tym miejscu wpisane początkowo w WfJ i zmienione na 2-1. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfD , Dopiski WfS , Dopiski WfJ |
||||||||||||||
t. 5
|
Utwór: op. 28 nr 6, Preludium h-moll
..
Tak jak w zbliżonych sytuacjach w t. 1 i 3, uważamy górne ramię znaku w A za bardziej miarodajne. Fontana w KF uśrednił długość znaku, co jest jednym z możliwych rozwiązań. Znak w Wn, nieco krótszy niż w KF, uznajemy za zgodny z naszą interpretacją A. Rozciągnięty na cały takt znak Wf (niedokładnie odtworzony w Wa) to zapewne adiustacja. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych , Niedokładności Wa , Adiustacje Wf |
||||||||||||||
t. 6-7
|
Utwór: op. 28 nr 6, Preludium h-moll
..
W WfJ znak odnoszący się do ćwierćnuty eis1 jest nieczytelny. Zdaniem redakcji, może to być cyfra palcowania 2, wpisana w miejsce jedynki – byłby to wówczas ten sam zapis, który bez problemu można odczytać w WfS. Widoczny w Wa 1. palec na e1 w t. 6 najprawdopodobniej również wskazuje na to palcowanie. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Dopiski WfS , Dopiski WfJ |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- Następna »