mUltimate Chopin

op. 28 nr 4, Preludium e-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 12

Utwór: op. 28 nr 4, Preludium e-moll

Przednutka wpisana do WfJ

!!!   miniat: corel, 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia (w zasadzie ta sama, co do palcowania).              EZnieU od ósemki fis1 do c2

Bez przednutki w pozostałych źródłach

EZTU
..

Wpis w WfJ jest jako całość trudny do interpre­tacji. Część zapisana na pięciolinii tworzy dość wyraźną, drobną, przekreśloną ósemkę fis1 lub g1. Kontekst przemawia zdecydowanie za fis1 – powtórzenie nuty w formie przednutki, poprze­dzającej większy interwał w górę (najczęściej oktawę), spotykamy niejednokrotnie w utworach Chopina, por. np. Polonez Es op. 22, t. 56, Bolero a op. 19, t. 160 czy Scherzo b op. 31, t. 302. Przednutka w takim kontekście na ogół ułatwia wykonanie, umożliwiając zmianę palca, w oma­wia­nym miejscu Preludium z 3 na 1 lub 2. Wersję z przednutką można traktować jako wariant równorzędny w stosunku do tekstu głównego.

Jeśli chodzi o znaki dopisane pod pięciolinią, to można w nich widzieć np. ukośny krzyż (często spotykany w egzemplarzach lekcyjnych), mocno pochylone , ewentualnie jedynkę (1. palec na dopisanej przednutce) i łuk. Ta ostatnia interpre­tacja wydaje się nam najbardziej prawdopodob­na, toteż włączamy ją do transkrypcji tekstu WfJ.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Autentyczne zmiany i warianty po publikacji , Dopiski WfJ

t. 12

Utwór: op. 28 nr 4, Preludium e-moll

Ćwierćnuta fis1 w As

!!!   miniat: pół taktu, tylko górna 5-linia, wycinek.                  EZnieU = ćwierćnuta i 2 ósemki

Ósemki g1-fis1 w pozostałych źródłach

EZTU = 4 ósemki 
..

W As zachowała się wcześniejsza wersja, w której obie części Preludium były nieco wyraźniej oddzielone od siebie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany linii głównej

t. 12

Utwór: op. 28 nr 4, Preludium e-moll

Akcent długi w A

!!!   miniat: wycinek, tylko górna 5-linia.                     TGTU

Krótki akcent w KF (→Wn), Wf (→Wa) i KGS
..

Akcent w A ma cechy charakterystyczne akcentu długiego – jest dość wąski i sięga poza następną ósemkę. Mimo to zarówno w KF (→Wn), jak i w Wf (→Wa) odtworzono go jako krótki. Jaki rodzaj akcentu miała na myśli George Sand w swojej kopii, trudno stwierdzić z całą pewnością – znak, mimo że dłuższy od akcentu w Wf, jest do niego jednak bardzo podobny.  

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

t. 12

Utwór: op. 28 nr 4, Preludium e-moll

 w A i Wn

!!!   miniat: wycinek, ten takt od 3. ósemki, tylko górna 5-linia.                     EZTU

 w KF i KGS

EZnieU

 w Wf (→Wa)

EZnieU1
..

Znak  zapisany jest w A niedokładnie – górne ramię jest wyraźnie krótsze od dolnego. Jako miarodajne przyjmujemy napisane jako pierwsze, górne ramię. Moment rozpoczęcia znaku budzi wątpliwości innej natury – ściśle biorąc, trudno pogodzić akcent długi nad c1 z rozpoczęciem crescenda od tejże nuty. Świadomie lub nie, aspekt ten niezależnie od siebie uwzględnili kopiści – zarówno w KF, jak i w KGS znak rozpoczyna się od następnej ósemki. W ogóle znak ten odtworzono dokładnie według podkładu jedynie w Wa.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Niedokładności KF , Niedokładności A

t. 12-19

Utwór: op. 28 nr 4, Preludium e-moll

..

W t. 12 w As nie rozpoczyna się żaden łuk frazowy, wpisany jest natomiast łuk obejmujący triolę na końcu taktu. Ponadto, nie ma łuku, który w pozostałych źródłach obejmuje partię pr.r. w t. 13-19. Patrz też uwaga dotycząca łuków w t. 18.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach