WfJ
Tekst główny
As - Autograf szkicowy
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
KGS - Kopia George Sand
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
porównaj
  t. 12

Przednutka wpisana do WfJ

!!!   miniat: corel, 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia (w zasadzie ta sama, co do palcowania).              EZnieU od ósemki fis1 do c2

Bez przednutki w pozostałych źródłach

EZTU

Wpis w WfJ jest jako całość trudny do interpre­tacji. Część zapisana na pięciolinii tworzy dość wyraźną, drobną, przekreśloną ósemkę fis1 lub g1. Kontekst przemawia zdecydowanie za fis1 – powtórzenie nuty w formie przednutki, poprze­dzającej większy interwał w górę (najczęściej oktawę), spotykamy niejednokrotnie w utworach Chopina, por. np. Polonez Es op. 22, t. 56, Bolero a op. 19, t. 160 czy Scherzo b op. 31, t. 302. Przednutka w takim kontekście na ogół ułatwia wykonanie, umożliwiając zmianę palca, w oma­wia­nym miejscu Preludium z 3 na 1 lub 2. Wersję z przednutką można traktować jako wariant równorzędny w stosunku do tekstu głównego.

Jeśli chodzi o znaki dopisane pod pięciolinią, to można w nich widzieć np. ukośny krzyż (często spotykany w egzemplarzach lekcyjnych), mocno pochylone , ewentualnie jedynkę (1. palec na dopisanej przednutce) i łuk. Ta ostatnia interpre­tacja wydaje się nam najbardziej prawdopodob­na, toteż włączamy ją do transkrypcji tekstu WfJ.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych, Autentyczne zmiany i warianty po publikacji, Dopiski WfJ

notacja: Ozdobniki

Przejdź do tekstu nutowego

.