mUltimate Chopin

op. 28 nr 3, Preludium G-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 9

Utwór: op. 28 nr 3, Preludium G-dur

..

W A (→Wf1) nie ma  podwyższającego c1 na cis1 na początku 2. grupy szesnastek. Oczywiste przeoczenie Chopina poprawił Fontana w KF (→Wn) i Wf2 (→Wa). Znak znajduje się także w KFI.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wf , Adiustacje Fontany , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wf

t. 11

Utwór: op. 28 nr 3, Preludium G-dur

Bez pauzy w KFI

!!!   miniat: wycinek, 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.               Tu dodatkowa para kropek przy tercji c2-e2, a potem bez pauzy szesnastkowej + w 1. połowie taktu bez pauzy szesnastkowej, ale z kropką po pauzie ósemkowej

Pauza w A (→KF→Wn, →Wf→Wa)

TGTU = tylko pojedyncze kropki i pauza
..

Podobnie jak w t. 3-6, wersja KFI – niemal na pewno wcześniejsza – nie oddziela pauzą końcowej sekundy c2-d2. Por. też t. 7-10.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

t. 11

Utwór: op. 28 nr 3, Preludium G-dur

 w KFI

!!!   miniat: odpowiedni wycinek, tylko górna 5-linia.                EZnieU

Bez oznaczenia w A (→KF→Wn, #→Wf→Wa)
..

 można tu rozumieć jako obowiązujące aż do poco cresc. w t. 15 lub, co wydaje się bardziej prawdopodobne, jako dotyczące tylko tego taktu lub nawet tego motywu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 12

Utwór: op. 28 nr 3, Preludium G-dur

Łuk w KFI

!!!   miniat: wycinek, 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.                  EZnieU

Bez łuku w A (→KF→Wn, →Wf→Wa)
..

Łuk KFI w wersji ostatecznej stracił rację bytu ze względu na oddzielenie pauzami poszczególnych elementów frazy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

t. 14

Utwór: op. 28 nr 3, Preludium G-dur

Akcent długi w KFI, odczyt dosłowny

!!!   miniat: Corel, tylko górna 5-linia, t. 14.                  EZnieU1

 w KFI (interpretacja kontekstowa) i Wn2 (→Wn3)

EZnieU

Bez znaku w A (→KF→Wn1, →Wf→Wa)
..

Nie jest jasne, jak należy interpretować znak  w KFI. Skrótowy zapis partii l.r. i maniera pisania całych nut mniej więcej na środku taktu powodują, że można w nim widzieć zarówno całotaktowe widełki  (znak rozpoczyna się pod sekstą d2-h2, czyli de facto na począku taktu, a kończy blisko końca taktu), jak i akcent długi (ma odpowiednią długość i umiejscowienie względem seksty). Podobny problem występuje zresztą już w analogicznym t. 5, w którym jed­nak znak wpisany w A traktujemy jako wska­zów­kę, jak rozstrzygnąć tę wątpliwość. W omawia­nym takcie podajemy obie możliwości, gdyż brak znaku w A nie pozwala na bezpośrednie poparcie żadnej z nich, a i znak w KFI jest tu nieco krót­szy niż w t. 5.
W Wn2 dodano całotaktowe widełki  z pew­nością przez analogię do t. 5.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wn