Wn2
Tekst główny
KFI - Kopia Fontany wcześniejszej wersji
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
porównaj
  t. 14

Akcent długi w KFI, odczyt dosłowny

!!!   miniat: Corel, tylko górna 5-linia, t. 14.                  EZnieU1

 w KFI (interpretacja kontekstowa) i Wn2 (→Wn3)

EZnieU

Bez znaku w A (→KFWn1, →WfWa)

Nie jest jasne, jak należy interpretować znak  w KFI. Skrótowy zapis partii l.r. i maniera pisania całych nut mniej więcej na środku taktu powodują, że można w nim widzieć zarówno całotaktowe widełki  (znak rozpoczyna się pod sekstą d2-h2, czyli de facto na począku taktu, a kończy blisko końca taktu), jak i akcent długi (ma odpowiednią długość i umiejscowienie względem seksty). Podobny problem występuje zresztą już w analogicznym t. 5, w którym jed­nak znak wpisany w A traktujemy jako wska­zów­kę, jak rozstrzygnąć tę wątpliwość. W omawia­nym takcie podajemy obie możliwości, gdyż brak znaku w A nie pozwala na bezpośrednie poparcie żadnej z nich, a i znak w KFI jest tu nieco krót­szy niż w t. 5.
W Wn2 dodano całotaktowe widełki  z pew­nością przez analogię do t. 5.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wn

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.