A - Autograf
| Data: | VI 1841 |
| Tytuł: | Tarentelle |
| Dedykacja: | Brak |
Autograf czystopis, o częściowo roboczym charakterze. Nie stanowił bezpośrednio podkładu dla żadnego z pierwszych wydań, jednak Chopin sporządził go, mając na uwadze publikację utworu, o czym świadczy choćby karta tytułowa z adresami trzech współwydawców: Tarentelle / pour le piano-forte / par F. Chopin / Oev. [brak numeru] / Hambourg / Chez Schubert et Cie / Paris / Chez Troupenas et Cie / Londres / Chez Wessel et Cie. Przesyłając A z Nohant do Paryża (list z 27 VI 1841 r.), Chopin prosił Juliana Fontanę o skopiowanie rękopisu, wyjaśniając zarazem, jak wyobraża sobie zapis Taranteli w ostatecznej, przeznaczonej do druku, formie. Na podstawie tych instrukcji Fontana przygotował trzy kopie A, stanowiące podkłady dla pierwszych wydań.
Tekst Taranteli zanotowany jest w A skrótowo – powtarzające się fragmenty utworu Chopin zapisał za pomocą znaków repetycji (t. 12-19, 36-50, 156-162, 188-195) lub pustych, ponumerowanych taktów, odpowiadających fragmentom wypisanym wcześniej nutami (t. 100-115, 133-147). Skrótowo zapisane są także niektóre powtarzające się grupy rytmiczne akompaniamentu w partii lewej ręki (np. w t. 6, 7, 253-258).
A nosi liczne ślady poprawek i skreśleń (np. w t. 28, 51 lub 172-175), co nie utrudnia jednak jego odczytania. Rękopis jest uszkodzony – nadpaleniu uległ jeden z narożników oraz górna krawędź. Tekst zniszczonych fragmentów – początek oraz t. 63, 92-97, 148-149, 196-197 i 241-242 – można niemal całkowicie zrekonstruować, porównując źródła powstałe pośrednio na podstawie A, czyli KF3, Wn1 i Wa.
Chopin dość oszczędnie opatrzył Tarantelę oznaczeniami wykonawczymi. Całkowicie pominął pedalizację, a i znaki dynamiczne niewątpliwie nie opisują dokładnie wszystkich niuansów w tym zakresie (por. np. późniejsze Chopinowskie uzupełnienia w WfD).
- liczne braki znaków chromatycznych, np. w t. 22, 27 lub 260-266, co jednak nie prowadzi na ogół do nieporozumień; wyjątkiem jest wewnętrzna nuta akordu na 2. miarę w t. 25 i analog.;
- częste niedokładności rytmiczne polegające na pomijaniu kropek przedłużających przy półnutach lub – przede wszystkim – ćwierćnutach, np. w t. 4, 24, 31;
- trudne do rozróżnienia akcenty długie i krótkie (np. t. 164-178).
| Oryginał w: | Muzeum Fryderyka Chopina, Warszawa |
| Sygnatura: | MC-187 |
