Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


t. 34

Utwór: op. 28 nr 1, Preludium C-dur

 w A (odczyt dosłowny→WfWa)

!!!   miniat: wycinek A.                       EZnieU

Bez w A (interpretacja kontekstowa→KFWn)

..

Nuta w ostatnim takcie Preludium to z pewnością pomyłka. Jej źródłem jest niedokładny zapis A, w którym przecięcie laseczki akordu l.r. z 1. linią dodaną wygląda jak nuta. Co więcej, trzy dolne łuki przetrzymujące nuty pasażu z t. 33 zapisane są omyłkowo na wysokości nut CE i G, co potwierdza niejako obecność nuty E w t. 34. W tekście głównym podajemy niewątpliwie zamierzoną przez Chopina i trafnie przez Fontanę rozszyfrowaną wersję KF (→Wn).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błędy Wf , Niepewne nuty na liniach dodanych , Niedokładności A

t. 34

Utwór: op. 28 nr 1, Preludium C-dur

Bez  w A (→KF,Wf)

!!!   miniat: wycinek.                Tu pusta klisza 

w Wn i Wa

..

W tekście głównym zachowujemy zapis pedalizacji bez końcowego znaku , nierzadko spotykany w utworach Chopina (por. np. Nokturn Des op. 27 nr 2, t. 74-77). Znaki dodane w Wn i Wa są z pewnością nieautentyczne.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 34

Utwór: op. 28 nr 1, Preludium C-dur

Fermata nad górną pięciolinią w A (→KFWn)

!!!   miniat: ten takt, obie pięciolinie, wycinek.                   Tu bez kliszy 

Dwie fermaty w Wf (→Wa)

TGTU = dolna fermata

..

W tekście głównym uwzględniamy adiustację Wf (→Wa), gdyż nie ulega wątpliwości, że akordy część akordu przypadająca na l.r. ma wybrzmiewać tyle samo co ta przypadająca na pr.r. Chopin nie był pod tym względem konsekwentny czasem pisał jedną, czasem dwie fermaty, co w podobnych kontekstach nie wpływa na wykonanie (por. np. Preludia nr 1-3 z jedną fermatą, ale nr 4 i 8 – z dwiema). W tekście głównym pisownię z jedną fermatą zachowujemy tylko wtedy, gdy cały akord zapisany jest na jednej pięciolinii, jak np. w Preludium a nr 2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wf