- « Poprzednia
- 1
- …
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- …
- 101
- Następna »
t. 280-281
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Łuk pr.r. urywa się w A pomiędzy dwiema ostatnimi nutami tego taktu, tak iż zarówno w KF (→Wn), jak i Wf (→Wa) doprowadzono go do ostaniej ćwierćnuty. Porównanie z analogicznymi t. 382-383 wskazuje jednak, że takie dosłowne odczytanie łuku A nie jest właściwe – za drugim razem Chopin dociągnął łuk dalej, do początku t. 383. Przy tym sposób zapisania końcówki łuku sugeruje tam – inaczej niż w t. 280 – świadomy, przemyślany ruch pióra. Dlatego w tekście głównym proponujemy taki właśnie dłuższy łuk. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładne łuki A |
|||||
t. 280-281
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Brak łuku w KF (→Wn1) to z pewnością przeoczenie kopisty. Łuk uzupełniono w Wn2 (→Wn3) zapewne na podstawie porównania z analogicznymi t. 382-383, a także 305-306 i 407-408. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Błędy KF |
|||||
t. 281-284
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Zapis nutami normalnej wielkości to wynik niezrozumienia A przez sztycharza Wf (→Wa). Podobnie w t. 307-309, 383-386 i 409-411. Pomyłki tego rodzaju spotykamy też w innych utworach Chopina, np. w Mazurku C op. 24 nr 2, t. 70-88 czy Preludium cis op. 45, t. 79. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf |
|||||
t. 281
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Początek łuku jest w A niejasny, gdyż zlewa się z łukiem l.r. Najprawdopodobniej jednak łuk rozpoczyna się mniej więcej w połowie między dwiema pierwszymi ósemkami. Także w analogicznym t. 383 nie ma pewności, od której nuty łuk miał się zaczynać w intencji Chopina. W tekście głównym uwzględniamy notację pozostałych źródeł, z łukiem biegnącym od 1. nuty taktu. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne zagadnienia: Niedokładne łuki A |
|||||
t. 283-284
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Odczytany dosłownie, prawy koniec łuku nie wykracza poza t. 283, jednak jego kształt wyraźnie sugeruje doprowadzenie do ostatniej nuty pasażu. Tak też to zrozumiano w pozostałych źródłach, co jako naturalne zarówno od strony muzycznej, jak i pianistycznej przyjmujemy w tekście głównym. Słuszność tej decyzji potwierdza łuk A w analogicznych t. 385-386, przedłużany i wyraźnie dociągnięty do cis4. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne zagadnienia: Niedokładne łuki A |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- …
- 101
- Następna »