Zagadnienia : Niedokładności Wn
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- Następna »
t. 398-399
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Późniejsze niż w sąsiednich figurach rozpoczęcie dwóch kolejnych łuków to niewątpliwa niedokładność Wf, częściowo powtórzona w Wn1 (→Wn2) i Wa. W tekście głównym przesuwamy początki łuków nad 1. szesnastkę, zgodnie z sensem muzycznym i analogicznymi figurami. Adiustację taką wprowadzono już w Wn3. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa |
|||||||||||
t. 408
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Odczytaną dosłownie, niejasną, jeśli chodzi o wartości rytmiczne i podział na głosy, notację Wf można interpretować na kilka sposobów. Jako tekst Wf i zarazem tekst główny przyjmujemy interpretację opartą na prawdopodobnej rekonstrukcji zapisu [A], a przy tym ścisłą od strony rytmicznej. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa |
|||||||||||
t. 478
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Trudno przypuszczać, by Chopin chciał objąć łukiem tylko jedną triolę w tym takcie. Najprawdopodobniej notacja [A] była niejasna (np. wskutek kreśleń) lub zaszło tu jakieś nieporozumienie przy korekcie. Łuk Wn1 (→Wn2) to zapewne pomyłkowo przesunięty łuk Wf, a pominięcie go w Wn3 miało przypuszczalnie na celu eliminację wyraźnie błędnego znaku. Zdaniem redakcji obecność łuku w Wf dowodzi, że Chopin nie zamierzał tu wprowadzać jakichś subtelniejszych efektów artykulacyjnych, toteż w tekście głównym przedłużamy łuk Wf, tak by objął cały pasaż. Dodatkowym argumentem za słusznością takiego rozwiązania są też liczne przykłady przedłużania łuków w korekcie Wf, np. w t. 493 czy 496. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn |
|||||||||||
t. 478
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
W Wf nie ma znaków chromatycznych w 2. połowie taktu. Oczywistą niedokładność poprawiono w Wn1, dodając podwyższający a2 na ais2. Wa i Wn3 mają także podwyższający fis2 na fisis2. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf |
|||||||||||
t. 483
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Porównanie z analogicznym t. 487 dowodzi, że dwa znaki mają charakter akcentów, toteż w tekście głównym nadajemy im formę akcentów długich. W Wn3 wprowadzono bardziej radykalną zmianę, wprowadzając tu krótkie akcenty, dokładnie jak w t. 487. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- Następna »