mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Akcenty długie

t. 292-294

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Akcenty długie w Wf (→Wn1→Wn2)

!!!   miniat: nic.                TGTU = 6 akcentów długich

Krótkie akcenty w Wa i Wn3

6 krótkich (standardowo nad nutami)
..

Zarówno długość większości akcentów, jak i ich umiejscowienie nie nad nutą, lecz nieco po nucie (por. typowy krótki akcent, np. w t. 284), wskazują na użycie przez Chopina akcentów długich. W Wa i Wn3 znaki, mimo że zachowano ich niesymetryczne położenie, trudno jednak uznać za długie.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn

t. 328-331

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

​​​​​​​ w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: 2. połowa t. 328, tylko górna 5-linia.             t. 328 EZnieU, pozostałe analogicznie

Akcenty długie proponowane przez redakcję
..

Cztery znaki  w tych taktach interpretujemy w tekście głównym jako akcenty długie. Uwidaczniamy tym samym różnicę oznaczeń w stosunku do analogicznych t. 100-103, w których podobne znaki są wyraźnie dłuższe i poprzedzielane powtarzaną wskazówką . Jest wszakże bardzo prawdopodobne, że różnice długości znaków nie były w [A] ani tak regularne, ani znaczące, gdyż Chopinowskie widełki ​​​​​​​, o ile nie są poprzedzone znakiem ​​​​​​​, z reguły oznaczają także akcent. Zdaniem redakcji, wykonanie obu fragmentów najprawdopodobniej miało być w zamyśle Chopina jednakowe.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie

t. 347

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Akcent długi w Wf (prawdopodobne odczytanie→Wa)

!!!   miniat: ten takt, tylko górna 5-linia.        TGTU

Krótki akcent w Wn1 (→Wn2)

​​​​​​​w Wn3

symetrycznie do crescenda z 1. połowy taktu

​​​​​​​– alternatywna propozycja redakcji

dokładnie pod wiązaniem 3. grupy szesnastek 
..

Nie jest jasne, jaki znak Chopin miał na myśli na początku 2. połowy taktu. W Wf znak przypomina akcent (krótki lub długi), ale niewykluczone, że miało to być , choć z pewnością nie tak długie, jak w Wn3. Naturalne wykonanie zawiera w sobie zarówno akcent, jak i diminuendo, co w jednym znaku najlepiej przekazuje akcent długi lub niewiele się od niego różniące, krótkie widełki diminuendo​​​​​​​. Podobny problem pojawia się także w t. 390-391.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wn

t. 369

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Bez znaków w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: nic.                Tu pusta klisza 

Akcenty długie proponowane przez redakcję

TGTU
..

Akcenty występujące w trzech podobnych taktach – t. 361, 363 i 371 – nakazują uważać brak odpowiednich znaków w omawianym takcie za niedopatrzenie Chopina. Przy tym obecność długich akcentów w t. 368 i 371 sugeruje, że Chopin w całym tym czterotakcie mógł dla pr.r. przewidywać akcenty długie (inaczej niż w t. 360-363).

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie

t. 390-391

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

 i akcenty długie w Wf (prawdopodobne odczytanie)

!!!   miniat: t. 390, tylko górna 5-linia.              EZTU

  ​​​​​​​​​​​​​​w Wf (możliwe odczytanie→Wa,Wn1→Wn2)

EZnieU

Dłuższe   ​​​​​​​w Wn3

EZnieU1
..

W Wf znaczenie krótkich widełek diminuendo na początku 2. połowy taktu nie jest jasne. Znaki mają rozmiar zbliżony do akcentów długich, ale umieszczone są centralnie pod 3. triolą szesnastek. Za najprawdopodobniejsze odczytania uważamy zatem akcenty długie lub ; to ostatnie przyjęto zarówno w Wn1 (→Wn2), jak i Wa. Rozciągnięcie każdego znaku na pół taktu to dowolna adiustacja Wn3.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn