Zagadnienia : Zakresy widełek dynamicznych

t. 244-245

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

 w t. 245 w Wf (→Wa,Wn1Wn2)

!!!   miniat: ostatnia triola t. 244 + 1. triola 245, tylko górna 5-linia.                  EZnieU

Bez znaku w Wn3

 w t. 244 proponowane przez redakcję

..

Zdaniem redakcji, widełki  w t. 245 umieszczono w źródłach po niewłaściwej stronie kreski taktowej. Wskazuje na to znak w następnej, analogicznej frazie, pojawiający się wcześniej, pod koniec pierwszego taktu frazy. Tego rodzaju kolejne, krótkie znaki  mają najprawdopodobniej znaczenie łagodnych akcentów długich, toteż dokładne ich umiejscowienie jest istotne dla właściwego odczytania ich znaczenia. Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym przesuwamy znak pod ostatnią triolę t. 244, na wzór znaku w t. 246, który naszym zdaniem lepiej współgra z pozostałymi widełkami i akcentami w t. 244-247.
Brak znaku w Wn3 to zapewne przeoczenie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych , Błędy Wn

t. 365

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

​​​​​​​w Wf (→Wa)

!!!   miniat: 3 triole, tylko górna 5-linia.           EZnieU

Bez znaku w Wn

​​​​​​​ proponowane przez redakcję

EZTU

..

Zakres widełek  w Wf (→Wa) budzi wątpliwości – w stosunku do trwającej cały takt, opadającej części pasażu są one nieproporcjonalnie krótkie. Jako możliwą przyczynę tej niedokładności można wskazać brak miejsca w [A] pod nisko położonym wiązaniem 3. trioli. W tekście głównym proponujemy znak wzorowany na staranniej oznaczonym pasażu w t. 356-357. Brak znaku w Wn to zapewne przeoczenie. 

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych

t. 390-391

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

 i akcenty długie w Wf (prawdopodobne odczytanie)

!!!   miniat: t. 390, tylko górna 5-linia.              EZTU

  ​​​​​​​​​​​​​​w Wf (możliwe odczytanieWa,Wn1Wn2)

EZnieU

Dłuższe   ​​​​​​​w Wn3

EZnieU1

..

W Wf znaczenie krótkich widełek diminuendo na początku 2. połowy taktu nie jest jasne. Znaki mają rozmiar zbliżony do akcentów długich, ale umieszczone są centralnie pod 3. triolą szesnastek. Za najprawdopodobniejsze odczytania uważamy zatem akcenty długie lub ; to ostatnie przyjęto zarówno w Wn1 (→Wn2), jak i Wa. Rozciągnięcie każdego znaku na pół taktu to dowolna adiustacja Wn3.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn

t. 474-475

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

​​​​​​​ w Wf (→Wa,Wn1Wn2)

!!!   miniat: od szesnastki Fis do cis1 (4 triole), tylko dolna 5-linia.               EZnieU

​​​​​​​ w Wn3

TGTU

..

Znaczne skrócenie widełek ​​​​​​​ w stosunku do analogicznych t. 472-473, nieuzasadnione muzycznie, sugeruje niedokładność notacji. Powodem późniejszego rozpoczęcia znaku mógł być np. brak miejsca w [A] – jeśli Wf wiernie odtworzyło układ graficzny autografu, w omawianych taktach Chopin miał mniej miejsca pod partią l.r. ze względu na skierowanie wszystkich laseczek w dół. Wcześniejsze zakończenie mogło zaś wiązać się z przejściem szesnastek na górną pięciolinię (oba te elementy układu graficznego nie zostały uwzględnione w naszych transkrypcjach). W tekście głównym podajemy więc znak ​​​​​​​ analogiczny do tego w t. 472-473. Podobną zmianę wprowadzono w Wn3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn